Kızım

Benim kızımda insan olma özelliklerinin çoğunu görebilirsiniz. .Son derece iyi niyetli,merhametli, yardım sever,vicdanlı,yüreği sevgi dolu,ince naif ,empati yapabilen, cömert mükemmel bir evlat.Nedense bana karşı hiç ama hiç öyle değil.
Bulsa beni bir kaşık suda boğacak.Çok şükür tam beni boğmak üzere iken birisi feryadımı duyup geliyor da canımı kurtarıyorum.Kızıma göre ben Hitler ‘ in kadın versiyonun Türkiye temsilciyim. acımasız bir insanım.Cömertliği de bana kesinlikle değil,para kazandığı halde;
“Kızım bakkaldan ekmek al” diyorum..”Ver para alayım “ diyor..İşte böyle bir evlat..:)))

Mayıs ayında kızım,gece beni çağırdı odasına,tam bende uykuya dalmak üzereyim.Koşarak gittim.Hasta oldu zannettim.Oturmuş yatağın üzerine durmadan kaşınıyor yüzünü,elini ayaklarını sivrisinek ısırmış.
-“Anne sivrisinekler benim odamda koloni kurmuş,kurtar beni onlardan,ısırıyorlar,uyutmuyorlar.”
Hemen gidip,bir havlu,ve sinek ilacını alıp geldim,kızıma da,böcek ısırmalarına karşı bir ilaç getirdim.Gördüğüm sineğe havada uçuyorsa sinek ilacı sıkıyorum,duvarda ise havlu ile vuruyorum. Öldürüyorum…başka ne yapabilirim? Kızımın gözleri fal taşı gibi açılmış beni izliyor bir yandan da ısırılan yerlerine ilaç sürüyor.Öfkeli bir sesle bana..

-“Vicdanın yok senin anne! Sen çok acımasız duygusuz bir insansın.Sivri sinekleri neden öldürüyorsun? Yakala onları balkondan aşağıya at..” Güler misin ? Ağlar mısın ?

-“Kalk kızım,sen yakala onlarca sivri sineği at balkondan” diyerek odadan çıktım

Kusura bakmasın, ben sivri sinek nasıl kanatlarından yakalanıp balkona çıkarılır .Bilmiyorum.Kızım ben odadan çıkıktan sonra da susmadı tabi ki..

-Sen vicdansız bir annesin.Beni sivri sineklerle dolu bir odada bırakıp gittin.

Ben gidip uyudum..Kızım ise sabaha kadar evde gezindi.Demek ki o ‘da sivri sinekleri kanatlarından yakalayıp,balkona çıkarmayı başaramamış…


Yazın eşimin köyüne gittik.Kızımla odada televizyon seyrediyoruz.Bir tarla faresi açık olan oda kapısından aniden girdi odaya,üzerimize geliyor.Ben feryat ederek ikinci katta olan odanın penceresine çıktım.Aşağıya atlayacağım;ama bahçe yeni sulandı çamur.Pencerenin dışında zorlukla tutunarak bizi kurtarmaları için yardım istiyorum. Kızım divanın üzerinde korku içinde bağırıyor..”Yardım edin..çabuk,” .O sırada evin önündeki ceviz ağacının altında oturan kaynanam,kayınpederim,eşim ellerinde balta,kazma ve kürekle odaya geldiler.

Meğer kayınpederim sabahleyin, evin önünde engerek yılanı görmüş.O yılanın odaya girebileceğini düşünmüş.

“Nerede yılan nerede” diye bize sordu.Biz şaşırdık..
“Yılan mı girdi odaya?” vay yılanda varmış diyerek, kızımla benim ödümüz patladı. Yılanı görmedik ;ama olsun; korktuk. Biz kızımla birlikte “Yılan görmedik,tarla faresi koltuğun altına girdi,yakalayın onu “dediğimizde hepside gülme krizine girdi.

Kızımla beni farenin etki alanından, tarla faresinden bize gelebilecek bütün zarardan koruma amaçlı, önlemler alınarak güvenli bir şekilde bahçeye çıkardılar,
On dakika sonra tarla faresinin ölüsü,küreğin üzerinde olarak, güven timi, bahçeye çıktı.

Kızım bana ne dese ?

“Anne! Senin yüzünden o zavallı fare öldü.Sen çok acımasız bir kadınsın,sen fareyi görüp bağırmasaydın,bende korkmazdım.Bir farenin ölümüne neden oldun anne! Allah seni affetsin..”


Hitler ‘in Türkiye versiyonu bir anne olduğuma artık inanmaya başladım…

Ben acımasızım,ben duygusuz gaddar bir insanım.

Ben sivri sinekleri öldürüyorum,farenin ölümüne neden oldum hatta kara sinekleri de öldürüyorum; ama ben et yemiyorum,kızım ise et yemediği gün karnı doymuyor ya! O konu başka, anayasanın birinci maddesi gibi tartışılamaz.asla ve asla…
.