Takılıverdi aklıma bir anda özlemek ne demek diye. Önce birkaç sözlük karıştırdım, daha sonra internet sitelerinde bir açıklama aradım. Bir kimseyi veya bir şeyi görmeyi, kavuşmayı istemekmiş kısaca.
Fakat…Öylesine farklı ifadelerle karşılaştım ki…
Bir kelime… sadece beş harften oluşmuş , ve gündelik yaşamda çok sık kullandığımız bir kelime. ---özlem---.ve onun eyleme dönüşmüş hali. ---özlemek---.Bir kelimenin ne kadar çok tanımı olabilirmiş ve o kelime ne kadar farklı anlatılabilirmiş şaşırmamak tuhaf olurdu sanırım.
Hani aşkın tarifi yapılamaz, yapılsa bile aşkı anlatmakta yetersiz kalır derler ya özlem ve özlemek te aşk kadar zor bir tabirmiş gördüm. Ve özlem çok çeşitliliği nedeniyle aşktan bile karmaşık bir duyguymuş öğrendim. Aşk; Beşeri ve İlahi iki büyüklükte kısıtlı kalırken özlemenin sınırını bulamadım. Binlerce beklide milyonlarca şiir ve yazı yazılmış özlem üzerine.

Özlemek: Anneye, babaya, sevgiliye, aşka, aileye, eve, sılaya, bahara, rüzgara, yağmura, çiçeğe,bir kokuya, yemeğe,arkadaşa, okula, geçmişe, çocukluğa, gelece, doğmamış bebeğe, evlada, huzura, sessizliğe, bir sese,bir gülüşe, bakışa,uykuya, iki laf etmeye, çarşı Pazar gezmeye, eğlenmeye ve daha pek çok şeye hatta ölüme bile duyulan kavuşma , görme, dokunma, duyma, hissetme isteği.
Özlemek: Sınırsız ve sonsuz sevgi ölçütü; ne kadar çok seviyorsanız o kadar çok özlersiniz.

Özlemek: Saygıdan gelir; ne kadar değer verirseniz o kadar çok özlersiniz.

Özlemek: Hasretten kaynaklanır; ne kadar uzaksanız o kadar çok özlersiniz.

Özlemek: Pişmanlıktan, keşkelerden doğan acıları silmek yada güzel duyguları bir kez daha hissetme ihtiyacı ile yeniden yaşamak isteğidir.

Özlemek: Zamanın durmasıdır; gün sayar, sürekli saatlere bakar, duvara çentikler atarsınız. Saatler geçer de saniyeler geçmez ise o kadar çok özlersiniz.

Özlemek: Yoksunluktandır; ne kadar yoksunsanız o kadar çok özlersiniz.

Özlemek: Hastalık gibidir; burnunuzun direği sızlıyor ise, baş ağrınız varsa, içiniz darlanıp kanıyor, yüreğiniz yanıyor,nefesiniz kesiliyorsa, depresyona sebebi ise, kavuşamama korkusu gibi pek çok fobileriniz varsa, beyniniz uyuşuyor ve başka bir şey düşünemiyorsanız, canınız yanıyorsa , uykusuzluk çekiyorsanız, boğazınız düğümleniyorsa iştahsızlığınız varsa, durup dururken ağlıyorsanız, konuşamıyorsanız, özlemleriniz vardır.

Özlemek: Sanat okulu dur; yazılar,şiirler yazdırır,beste yapıp türküler-ağıtlar yaktırır ve onları bangır bangır söyletir,resimler çizdirir ve siz özlersiniz.

Özlemek: Alışmaktır; Annenizin yemekleri, sevdiğinizin kokusu gibi….

Özlemek: Kavramsızlıktır; Zamanı, azı-çoğu, ölçüsü-tartısı, soyutu-somutu olmayan varlığı tartışılmaz bir duygudur. Yanınızda olsa yada çok uzağınızda…fark etmez…özlersiniz.

Özlemek: Bazen özlenen bazen de özleyen olmakmış.

Özlemek: Bir delilik halidir; kendi kendinize konuşup, eşyalara yada yada hayallere sarılıyorsanız,durmadan saatlere bakıyorsanız,telefonunuz elinizde olduğu halde çalmışmı yada mesaj var mı diye kontrol ediyorsanız, suyla-kuşla-çiçekle-taşla konuşuyorsanız özlüyorsunuz.

Özlemek: Yitirmektir; Kaybettiğimizde kıymetini anladığımız ve beklide geri döndüremeyeceğimiz şeylere duyduğumuz hasrettir.

Özlemek: Hayal kurmaktır; hayalleri gerçekleştirme azmidir. Amaçtır. Yaşama sebebidir bazende…

Özlemek: İyi mi-kötü mü, güzel mi- değil mi,olmalı mı-olmamalı mı ayırt edilemeyen bir duygudur.

Özlemek: ………………………….
…
…

Özlemek: Sahip olmadığınız ve beklide asla sahip olamayacağınız şeyleri arzulamaktır özlemek…
En zoru ve en acısı bu olsa gerek….

Ama bana göre;
‘’Bütün insanların özlemlerine kavuştuğu o gün dünyanın son günüdür. ‘’