adam kadına
sancıyı anlattı
okumuştu zekiydi
birazda yetenekli
aptal kadın
sancılandı
zeki değildi
aşka yetenekliydi

kadın
adama aşkı anlattı
ölüme nispet ederek
ölmemişti ama
çok ölü görmüştü
aptal adam
öldü
aşık değildi halbuki
sadece zekiydi

adamla kadın
bir bilgeliğin peşindeydiler
hasretten sevdadan
ince / ipinceydiler
karanlıktan sordular
siyahın aya fon
ayın geceye dekor oluşunu
aptaldılar
aydınlandılar

adam çocuğa
notayı anlattı
ritmi ve sertliği
ahengin sarhoş edici şiirini
kırık bir mandolinden yola çıkarak
itirazı anlattı
kavgayı ve savaşı
çocuk aptaldı
şair oldu

çocuk kadına
sancıyı sordu
kadın çocuğun
suratında ayna kırdı
çocuk aptaldı
kesik acısını
sancı sandı

kadın çocuğa
şefkati sordu
neşeyle itirazsız
çocuk yeşerdi
fışkınları
kadının kalbini deldi
kadın anladı
adam aptal
çocuk aşktı

dünya
kadına ve çocuğa
bir soru sordu
cevapsızdı
yangın nerede ateş ne
çocuk parmağıyla
toprağı deldi
kadın bacak arasını
adam kalakaldı
anladı yangınını

zaman
adama bir iyilik etti usulca
adam saatini kırıp gömdü
çocuğun açtığı deliğe
zaman ateşe daldı
ateş zamansız kaldı
kadın elinde
yırtık şiirlerle

nefret
çocuğa yol gösterdi
aşkın pütürsüz tarlası vardı ucunda
çocuk gitti gelmedi
çocuk aptaldı
şair oldu..
yandı..
ve öldü..

..


22 Şubat 2008

Şükrü Özmen