4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
853
Okunma
artık;
adını sayıklamaz oldu dudaklarım,
zaman;
kendi akışkanlığının yatağında ilerliyor,,ne yavaş,ne de hızlıca,
artık;
gözlerimdeki rengi silindi gözlerinin,
her yer,,kendi rengindeymiş meğer,
ay;gece olunca çıkıp,
güneş sadece günü ışıtmak için doğan bir doğa olayı sıradanlığında,,
aynalar;
benden evvel gülüyor gözlerime,
yüzüm,,gecikmelide olsa veriyor karşılığını,
ne zaman öldü bilmem ,, şu zaman dedikleri,
ya uyuyordum o vakit,
ya da kendimi ayakta uyuttuğum bir aN dı,,aNsızın ölümün,
hiç farketmedim desem,,
,,
yalan olur,
26 şubat 21,41
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz