Ben Allah’la konuşmayı çok severim. Çünkü O’nu yanımda hissetmek bana büyük güç kuvvet veriyor.
Dolaysıyla aklım çıkmaza girip, sorunlara çözüm bulmak istediğim zamanlarda hemen onunla konuşup sorunlarıma çözüm bulmak için özelliklede gecenin bir yarısında yatağımdan kalkar ona müracaatta bulunurum.
Nasıl mı?
Tıpkı birbirimizle olan ilişkilerimizde olduğu gibi, birbirini sevenlerin buluşup bir araya gelip birbiriyle muhabbet etmesinde olduğu gibi.
İnsan her kimle ilişkisi iyi ve güzelse, kim onu dinleyip, onu rahatltıp, ona taze bir nefes verip, onu soluklandırıp yüreğini büyültebiliyorsa insan ondan haz alıp hoşnut olur. Onunlada sürekli buluşup konuşup rahatlamak için birlikte olmak, birlikte yaşamak ister. Bundan doğal da bir şey olmaz.
Ancak konuşulup muhabbet edilecek varlık Allah olunca önce bunun imkânsız, sonra da günah olacağı düşüncesiyle birçok insan bunu yapmaya cesaret edemez. Etse de zaten kolay kolay başaramaz. Çünkü bu konuşma bir dua etme gibi değil.
Buna her şeyden önce arı duru saf bir yürek gerek. Akıl, bilgi, inanç ve idrak gücü gerekir. Yoksa bu öyle kolay yapılacak bir iş değil, ilk yaptığım da yeterli akla, ilme, inanca sahip olmadığmdan bulunduğum ortamda oluşan enejinin yoğunluğuna hükmedip onu kontrolüm altına alamayınca, o zaman ondan yeterince yararlanamadım.
Hayatta o bana tanınmış en büyük fırsattı. O fırsatı ben zamansız kullandığım için kaybettim. Unutmayınız ki, evrende her oluşumun bir vakti, bir zamanı var. O kaçtımı bir daha olmaz. Ben de kaçırdım. Yoksa çok samimi söylüyorum. Şu an da ben, dünyanın en büyük metafizikcisi, filozofu olurdum.
Tabiki bunda da bir hayır.
Aklımın azlığı ile zengin düşüncemin saflığı beni O’na yakın kılıyor. Bu yakınlık bana, bakın neler kazandırıyor.
Geceleri gerçeğe yakın düş görmemi, gündüz gönlümü seyrü sefere çıkarıp erişilmesi zor hayaller kurmamı sağlıyor. Konuştuğum zamanda edeple haddimi aşmayıp istediğim şeyleri esirgemeyip veriyor.
Hedefim ve isteğim, dünyanın iki numaralı yazarı, şairi, düşünürü olmak. Neden birinci olmak istemediğimi sorup öğrenmek isterseniz, zaten onu kimse olamaz. Çünkü birincilik hep okuyucunun hakkıdır.
Hep beraber yaşayacağımız hayatın sonunu bekleyip göreceğiz.
Allah kendine inanıp güvenen hiç kimseyi inşallah mahcup edip utandırmaz.
25.02.2013
Cahit KARAÇ