Yaşamın en önemli gerçeği içtenliktir. Bu nedenle yaşam ile bağı olan edebiyat, gerçek ve içten bir edebiyattır. Yaşamı acısıyla tatlısıyla anlatmayan, duygularınızı derin bir şekilde duyurmayan, acılarınızı kederlerinizi bütün açıklığıyla yansıtmayan bir edebiyat yaşamdan kopuk ve sahte bir edebiyattır. Böyle bir edebiyat kelimeleri alt alta getirerek onları işleyen kimseler yetiştirebilir. Onlar çok renkli ve süslü şeyler yapabilirler. Ama bütün bu sahte ürünler bir düş bahçesinde açan kokusuz çiçeklere benzer. Nasıl ki düş bahçesinin çıtkırıldım çiçekleri rüzgara ve yağmura dayanamazsa, yaşam ile bağı olmayan bir edebiyatta kara ve borana dayanamayarak yok olup gitmeye mahkumdur. Halbuki yaşamın içinden ve gerçek olan duygular en içten duygulardır. İşte bu yüzden de gerçek ve iyi anlayışından daha güzel bir şey yoktur. Bir toplumu başka toplumlardan ayırmak isterseniz onun ahlak ve güzellik hakkındaki duygularını arayın. Çünkü bu duygular insanın ruhundan koptuğu için yaşamın en gerçek ve içten tarafıdır. Ve gerçek sanat yaşamı bütün çıplaklığıyla okuyucuya duyurabilendir. Sahte ve uyduruk şeylerin bittiği yerde gerçek sanat başlayacaktır.