SEVGİLİLER GÜNÜ

TDK’nun Türkçe sözlüğünde sevgi ve sevgili sözcükleri şöyle açıklanıyor:

Sevgi: is. İnsanı yüksek özverilere götüren ilgi duygusu. Yurt sevgisi, aile sevgisi, evlat sevgisi…
Sevgili: 1- s. Hakkında sevgi beslenilen.
2-is. Sevilen, hakkında aşk beslenen, dost, yar.

Sevgi, ilgi duygusu ise kime ya da neye ilgi duymayız ki. Yani sevdiklerimizi sıralamaya kalksak sayfalara sığmaz. Başta, Allah , tüm kutsallar, vatan, aile, evlat, yurt, doğa, arkadaş vb.

Ancak, sevgi karşılıklı olursa bir anlam kazanır. Gerçi Nazım Hikmet, “Sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda mı?” der ama yine de sevdiklerimizden karşılık bekleriz. Allah’ı severiz. O’nun da bizi sevdiğine inanırız. Ama doğadan karşılık bekleyemeyiz. Elma bizi nasıl sevsin? Sevse bile sevgisini nasıl belli etsin ki? Gerçi Veysel, toprağı sevince toprak da ona, koyun, kuzu , et, süt vererek ödüllendirdiğini, yani sevgisini gösterdiğini, üstelik,toprağa eziyet etse bile ondan güzel karşılıklar aldığını belirtir:

“Karnın yardım, kazmayınan belinen
Yüzün yırttım, tırnağınan elinen
Yine beni karşıladı gülünen
Benim sadık yarim, kara topraktır.”

Şimdi akla şöyle bir soru geliyor: sevgililer gününü sevenler mi, sevilenler mi kutlamalı? Sevgili, sevilen demekse günü de sevilenler kutlasın. Öğretmenler gününü polisler, ya da askerler kutluyor mu? Bu, kimin ya da kimlerin günüyse onlar kutlasın efendim. Beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor. Bu güne dair kimse benden bir etkinlik beklemesin. Çünkü sevdiklerim çok ama sevenlerimin o kadar olduğuna inanmıyorum.

Yine de Yunus’un şu dizelerini armağan etmek isterim, seven ve sevilenlere: “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz…”

Sevgililer gününe benden bu kadar)) Bu günle ilgili kim bilir kimler neler neler döktürür. Bize düşen herkesin sevgililer gününü kutlamaktır.

Kutlayalım bakalım: Cümlenin sevgililer günü kutlu olsun…