İLHAM KAYNAĞIM

Geçenlerde rüyamda rahmetli nenem denk geldi.Beni soluk soluğa görünce merakla
"Ne o lenn? "dedi "Deli poyraz gibi böyle nereye koşuyon ?"
Nenemin huyunu bildiğim için hemen yalakalık yapmaya çalıştım
"Nenem ! Bal nenem, balam nenem ! İlham kaynağımı kaybettim. O olmayınca şiir miir yazamaz oldum"
"Len şiiri nedecen ? Adamın garnını doyurur mu ?" dedi
"Yok emme ne de olsa o benim ilham kaynağım sevdalımdı"
"Vah vah vah ! Yazık olmuş.
"He ya , yazık oldu"
"Gözel miydi bari ?"
"Olmaz mı nenem..Olmaz mı, dünyalar güzeli hem de.."
Deyince nenemin yüzü gevşedi.
"Len, deli oğlan sakın o Emine’nin gızı olmasın ?"
"Yoh nenem"
"O zaman öksüz Hayriye’nin gızı Zeliş"
"Yoh nenem"
"Peki o kim ki?"
"Kanadı kınalı bir martı" deyince olanlar oldu
"Tüüü! Edepsiz ! Uslanmaz ! Terbiyesiz ! Boyu devrilesi seni ! Ulen bulla bula sevdalım diye bı guşa mı gönlünü gaptırdın ? Tüüü ! Yüzüne senin !
Rüyanda gel de neneme olanları anlat..Anlamaz valla. O ne şiirden anlar ne de edebiyattan. Ben de anlamayacağını bildiğim için uyku sersemi yanından can havliyle kaçtım. Fakat ardım sıra hala sesi geliyordu.
"Tüüü! Seni utanmaz ! Seni arlanmaz ! Ulen bi elime geçersen..."

Sabah kan ter içinde uyanınca
"Oh be !" dedim. Bu yaşlı cadaloz rüyamda bile karşıma çıkıyor yav.....
Neyse ucuz atlattık. Nenem bu, belli mi olur; şöyle bir gösterdimi Osmanlı şamarını..
Hayır hayır bir daha uykuya dalınca Ayşe nenem gelmeyecek aklıma. Kendime söz verdim.

İyi ama ya kanadı kınalı martı ? Onun gerçek olduğunu unuttum gitti.Ya aç, açıkta kaldıysa ? Tüm kabahat Ayşe Nenemin . Aah ah ! Nenem ah !