Adam, etrafına gülücükler dağıtan kadına hüzünle baktı ve;

"Sana siyah renk gözlükler çok güzel yakışmış. Bir sanatçıya gizemli bir görüntü veriyor...Baksana tüm alkışlar sana ve sanatına biliyorum, biliyorsun. Rolünü iyi oyna gerçeğe yakın olsun. Misafir seyirciler neşeden dört köşe olmuş bir vaziyette kah kahalar atıyorlar. Helal olsun güldürdün milleti yine.Senden bir şey rica etsem; siyah gözlüklerini çıkarır mısın Hayır hayır utanma. Sen oyununu yine oyna fakat gözlerin gerçeği anlatmalı. O da ne ? Sen ağlıyorsun" dedi adam

Aslında bu son sahneydi.Alkışlarla perde kapandı.

O günden sonra kadın bir daha hiç ağlamadı. ve bir daha adamı oyununa almadı

Zaten oyun tek kişiliktı.ve adam fazlaydı bu oyunda

Kadın, gerçeği gören adamın suratına kapıyı hışımla çarptı

Adam mı ? Hiç itiraz bile etmedi. Böylesine satılık ve sahte bir dünyada kalması imkansuzdu. Üşüyen yüreğini ısıtmak için Güneş’e doğru yürüdü gitti.

Gerçekler mi oyun, yoksa oyunlar mı gerçek ? Kimbilir...