İnsanı yaşatan,dünyaya tatlı tatlı baktırtan şeyin adı olsa gerek sevgi!
Tomurcuğunu yenice açmış bir çiçeği cazip kılan rengidir. Kokusu belki ikinci planda kalır.
İlkyazın ılıklığında dikkati çeken ilk şey kuşların cıvıltılarıdır. İnsan birazcık ilgilendiğinde
onları sevdiğini fark eder.Doğanın sevimli yaratıklarını fark ettiren; gözümüz,kulağımız,
tenimiz,burnumuz,dilimiz değil midir? Doğanın canlı ve cansız varlıkları, beş duyu
organımızın bir şeye yaradığını bize fark ettirirler. Biz, onlarla ,onları severiz. Sevgi,gerçek güzelliğini
en mükemmel canlı olan insanda bulur.İnsan,sevgiyi yaşar.Keşke aşırı düzeyde maddeci olmasa! Sevgi,herhangi bir çıkar beklemeden duyulan ilgidir.Sevilenin varlığını devam ettirmesine yardımcı olma duygusudur. Zamanımızda gereksinimi duyulan şeylerin başında gelmektedir sevgi. Sevginin öğretmeni,doğayı sevendir.Barışı dostluğu, en ön planda tutandır.Sevginin başöğretmeni, gerçek sanatçıdır.İnsanları dostça yaşatmak mücadelesini veren herkes, sevginin yeşerip boy atmasına katkıda bulunur. Öyle sanıyorum ki, Tanrı
insanları, sevsinler diye en mükemmel yaratmıştır. İnsan olamasaydı,sevgi nasıl anlam kazanırdı?
Ey insanoğlu, sevesin diye varsın!