Hayat o kadar acımasız ki, insanlar bunun farkına geç fark ediyor. Örnek verilecek olursa; bir işyerinde çalışan 2 personelin çalışma potansiyelisidir. 2 personelde idari bölümde çalışır. Birisi aynı oda içerisinde çok yoğun koşturmaca ve iş yükünü çeker. diğeri ise sadece oda da oturur ve emrivaki ile iş yükünü azaltamaya çalışır. Aradan yıllar geçer ve en çok bekledikleri gün gelir. Bugünde üst yöneticilerin personellere verileceği zam günüdür. Çok çalışan personel o kadar umutludur ki, kendisinin çok çalıştığını ve zam olarak ta iyi bir sonuç alacağını ümit etmektedir. Diğer az çalışan personel ise aklında zama ait hiç kuşu yoktur ki, her yıl ortalama zamın daha üstünü almaktadır. Çok çalışan personel zam günü geldiğinde yöneticisinden haber aldığında adeta yıkılmış durumdadır ve artık ’’ az ya da çok çalışmamın bana yararı yok ’’ diyecek şekle gelmiştir. Diğer az çalışan personel ise herkezin aldığından daha fazla almıştır. Bence bu konu ve buna benzer konularda çok haksızlık olmaktadır. İnsan çok çalıştığı için kendisinin mükafatlandırılmasını istiyor doğal olarak. Ama sene boyunca hiçbir işe yapmamış birisinin de diğer personellerden daha fazla zam alması ’’ Hayat’ın Acımasız’lığını ’’ ortaya koymaktadır.