Sevgi,karşı taraftan hiçbir çıkar beklemeden o varlığa duyulan ilgidir.Sevgi ,insanı insan yapan birincil özelliktir? Sevginin özünde doğanın dengesini bozmamak vardır.Sevgi öğretilir mi?Sevginin verilmesinde gerçek sanatçıların büyük katkısı vardır. Bir ressam, bir ozan, müzisyen sevgiyi özümsetirler bize! Emekli olmasına az bir zaman kalmış bir memur,bir sabah evinden işyerine giderken her gün geçtiği sokağın başında bir ressamın sokağın ve evlerin resmini yaptığını görür.Öğleyin evine yemeğe gelirken,ressamın hala resmi tamamlamaya çalıştığını görür.Durur,bir sokağa;bir resme yeniden bakar.Ve şöyle der:Gerçekten bizim sokağımız resimdeki kadar güzelmiş de bugüne dek nasıl farkına varamamışım.İşte o günden sonra o memurun kendi sokağına bakış açısı değişmiştir.Daha çok sevmiştir. Sevdiren de ressamdır. Sevgi deyince Yunus Emre’yi anımsatmadan geçmek,haksızlık olur.On üçüncü yüzyılda yaşamış olan Yunus Emre’nin sevgi üzerine söylediği ilkeler,bugün bile sıcaklığını canlılığını korumaktadır.Yunus’ta Tanrı sevgisiyle,insan sevgisi birleşmiştir.Tanrı’yı sevdiği kadar insanı da sever koca Yunus.Mutasavvıf,sevgi konusunda dünyaca gerekli bir kişiliktir. O’nun dünya felsefesini gençlerimize öğretebilirsek;ulusumuzun diğer milletler arasında özlenen saygın yerini alacağı görüşündeyim.Sevgisiz bir dünyada;mutluluktan bahsetmek hayaldir.Dünya barışı,sevgiyi yüreğinde taşıyanların çoğalmasıyla sağlanacaktır. Ne mutlu,bu yüce duyguyu yüreğinin derinliklerinde duyumsayıp yaşatanlara! Saygılarımla...