Sac üzerinde pişirilen ekmeğin hastasıyım.Fırın ekmekleri biraz burjuvazi hayatı ifade ederdi.Ya da eskiden herkes rençberlik yaptığı için ekmeğini kendisi üretirdi.Fırın ekmeği pek rağbet görmezdi. Şimdi bakıyorum da herkes fırın ekmeği alıyor. Sac ekmekleri zahmetli ve külfetli bir hale gelmiş. Sacda köşesi yanmış ekmekleri alırdı ninem, bizlere verirdi. ”Oğlum yanmış ekmek yiyen para bulur.“ diye. Bizde alırdık büyük bir iştiha ile mideye indirirdik yanmış ekmekleri. Sonra para aramaya koyulurduk. Bir kere bulduk mu artık kimse tutamazdı bizi.
Ekmeklerin yanmasını beklerdik sacın üstünde. İsrafı son derece akılcı bir yöntemle çözdüklerine şahit oluyorum bu ifade ettiğim cümlelerle. Günümüzde çöpe giden ekmeklerle Afrika açlıktan kurtulurdu. Ama kimin umurunda. Biz açlık görmemişiz ki!Ninemler Birinci Dünya Harbi’nin çocukları.Yokluğun bir battaniye gibi üzerlerini sardığı, nefeslerinin bir parça ekmekten mahrum kaldığını, tarlalarda çalışanların ayran ve kuru ekmekle günü bitirdiklerini anlatırdı. Şimdi refahın en üst düzeyde yaşandığı, ulaşılmayacak bir şeyin kalmadığı günlerdeyiz. Ahir zaman mı dersiniz, başka bir şey mi bilemem? Yalnız her baharın bir kışı olduğunu, her bahtiyarlığın bir hüznü olduğunu iyi bilirim. Kıymeti harbiyesini anlamamız lazım verilen her nimetin. Hani güncel bir şarkı sözü var ya: ”Biz Lale Devri çocuklarıyız.” diye. Lale Devri, zevk devri, eğlence devri. Köşklerin, parkların, israfın had hudut tanımadığı bir dönem.İçkilerin sular sebiller gibi aktığı; eğlencelerin, partilerin bir makam ve mevki kadar ehemmiyet taşıdığı dönem.İnşallah sonunda bu toplum bir fatura ödemez kendi hesabından.
Ekmeklerini kolay kolay yakmayan, yaktığı zamanda onu bir şekilde yine kullanan bu toprağın insanına selam olsun.
Farzedin ki kırmız ışıkta duran arabalar elindeki selpakı ve cikleti satmak isteyen bir kız çocuğunun gözlerindeki mahcubiyetim, mecburiyetim. Görün halimi, lütfen dercesine ısrarlı nazarlarla yüreğinizi delip geçiyorum.
Farzedin ki size gelen bir mesajım mail yoluyla. Okunmadan çöp kutusuna gönderilen ve bir tıkla esamisi dahi okunmayacak olan bir iletiyim.
Farzedin ki yazmıyorum bir daha .Ne değişir sizin için Allah aşkına.