Edebiyat bir aşktır. Ten ile beden ile asla alakası olmayan bir aşk.
Edebiyat da roman olsun şiir olsun yürekler konuşur.Duygular konuşur, ruh konuşur, kalem konuşur.
ve en önemlisi de insanlık konuşur.
Bizler bazen çok derinlere dalabiliyoruz.Diğer insanlar "Vay be !" ya da "Falan filan" diyebiliyor.
Öyle değil işte..Hiç öyle değil..Gerçek bir edebiyatçı en derinlere inmelidir...İnebilirse şayet duyguları, kalemi zenginleşir.Fakat asla yapısını bozmaz.
Dışarda ki olaylardan etkilenmeyen yüreğin kalemi işlev görmez. Çok kısa bir sürede paslanır.
Edebiyatçıya yazması için kahraman lazımdır. Bu kahraman insan olabilir, hayvan olabilir veya yaşlı bir çınar ağacı olabilir.Kahramansız bir romanı yazamazsınız. Şiiri de yazamazsınız.
Yüreğimizde kıvış kıvış eden heyecan yani aşk kaleme yansımalıdır. Şayet onu içinizde saklı tutarsak o zaman orada ölür.
Kalbimizi ardına kadar açmalıyız. Hiç bir şeyden çekinmeden, korkmadan.

Edebiyat ufku hiç bitmeyen kocaman bir deryadır.
Söyler misiniz edebiyat olmasa aşkı nasıl sevebiliriz ? Güneş’e nasıl ulaşırız ?Ya da Anka Kuşunun kanatlarında hiç görmediğimiz diyarlara nasıl varırız.
Esmer saçlı Şilili kızı yanaklarından nasıl öpebiliriz.Bir deri kemik kalmış Afrikalı çocuğu nasıl kucaklarız ?
Yani edebiyat bir aşktır, sevdadır.
Edebiyat sınırsız bir düş sanatıdır.
En güzel düşler siz dostlarla olsun
Saygımla.