[ iceri
Hayat kimseye haber vermeden acımasızca yoluna devam ediyor.Biz ise otobüs bekler gibi her zaman yaşamdan bir şeyler bekleriz ama hiçbir zaman beklediğimiz gibi ya da hayal ettiğimiz gibi olmuyor.Ya olduğu yerde hüzünle başlıyor ya da mutluluğun sonunda acıyla bitiyor.Çünkü artık kendi ayaklarımız üstünde durmuyoruz, nasıl olsa teknoloji var o yürütür bizi, yürüyen merdivenlerden, yeşil ışıkta ...vb.gelin birde bunları doğu-batı karşılaştırması yaparak analiz edelim.
Öncelikle güneşin doğduğu yerde doğuyla başlayayım:Orda sabahlar çalar saatin sesiyle değil horozların sesiyle farkedilir.İnsanlar beş kuruş para kazanmak amacıyla sabah ezanıyla mutlu bir şekilde evlerinden çıkarlar.açık bir kahvehane buldular mı hele birde soğuk kış günü ise onları mutluluğunu yüzlerinden okursunuz.Gelgelelim batıya yani İstanbula saatin zııırrrrrrrr sesiyle arabaların kornalarıyla uyanırsınız.Kendinizi ıslak kaldırımların mutsuzluğuna bırakırsınız ayaklarınız yürütsün diye.Otobüse binerken,asılmış suratları, metroya inerkende dertli, kederli,savruk suratlı kimi borçlu, kimi işsiz,kimi zengin ama mutsuz insanları görmemek içten bile değil.5 dakikada bir metro gelir,1 dakikada doldur boşalt yapar sonra gider diğer dertli duraklara kimseye aldırmadan.Doğuda insanlar işe giderken leptola değil küçük bir not defteriyle ya da kazma kürekle işe giderler. Yüzlerindeki mutluluktan gökler bile kıskanır.Orada her şey doğal haliyle yapıldığı için zaman bitmek bilmez.Batıda öyle değil teknolojinin her alanda aktif olması zamanı doyumsuz ve kısıtlı bir hale getiriyor.Çünkü teknoloji zamanı öldürüyor
Artık kitap yerine cep bilgisayarları kullanılıyor.İşte buda duyarlılığı öldürüyor, beyinleri karanlık geceyle örtüyor.
son olarak yaşayın hayatınızı ama doğal yaşayın hayatın kurallarına bakarak yaşayın çünkü yaşamak sizin en büyük hakkınız.....