Bir tesadüfle başladı her şey.

O zamanlar şu an artık vârolmayan bir başka edebiyat sitesinde yazmaktaydım.

Bundan tam yedi yıl önce birgün google’da birşey araştırırken "Dün gece" başlıklı şiirime sayın Ümran Tokmak hanımefendi tarafından bir nazîre yazıldığını ve adını o an duyduğum Edebiyatdefterinde paylaşıldığını farkettim.

Elbette hemen şiire tıkladım ve defterimiz çıktı karşıma.

Henüz yeni kurulmuştu, ama gördüğüm diğer sitelere göre daha derli toplu ve kullanımı kolay bir siteydi, hemen üyelik başvurusunda bulundum ve sanırım iki ya da üç gün sonra üyeliğim onaylandı.

O zamanlar cepnet yoktu, şiirlerimi İnternet cafe’den paylaşıyordum, neredeyse tüm boş zamanım cafe’de geçiyordu özellikle saat 24:00’de seçilen gün şiirlerini öğrenmek ayrı bir heyecandı ama cafelerin o saatte kapanması gerekiyordu, gece ekipler geliyor kontrol ediyordu, benim gibi bir iki arkadaş cafe sahibine rica ediyor, dükkânın kepenklerini indiriyor, ışıkları kapatıyor ve içeride kalıyorduk.

Allahtan cepnet çıktı ve o zorluklardan kurtuldum.

Edebiyatdefteri günden güne büyüyordu, emekleme ve yürüme safhasını atlattık birlikte, artık koşuyordu, sevgili Ansızın sürekli yenilikler yapıyor, ailemize hergün yeni üyeler katılıyordu.
Bu gelişimin her ânına şahit olmak, birebir yaşamak inanın çok güzeldi.

Burada o kadar güzel dostluklar kurdum ki özellikle rahmetli annemin hastalığı döneminde yapılan dualar, vefatının ardından okunan Fatihâ’lar, Yâ-Sin’ler ve gözüyaşlı okuduğum onlarca başsağlığı mesajları, o anlar ömrüm boyunca unutamayacağım anlardır.

Edebiyatı, şiiri seven ve gerçekten yol almak isteyenler için burası bir okul, ben buradan şiir adına çok şey öğrendim, öğrenmeye de devam ediyorum.

Dostluklar kurdum demiştim lâkin biraz kalemim sivridir, biraz da dilim keskin, haksızlığa tahammül edemeyen bir yapım var ve gerçekleri çekinmeden yazdım hep, bu yüzden sevmeyenlerimin çok olduğunun da farkındayım, özellikle yorumlar ve yorumlaşmalar hakkında çok fazla hiciv yazdım, istemeden kırdığım insanlar varsa özür dilerim ama yazdığım herşey şiir adınaydı, şiirin ve şâirin gelişimi adınaydı.

Zaman zaman arkadaş davetiyle, onların ricalarına karşı koyamayarak bir çok edebî siteye üye oldum ama oralardaki paylaşım hayatım çok kısa sürdü defterdeki ortamı hiçbir yerde bulamadım ve bulacağımı da sanmıyorum, böyle bir araştırmam da yok zaten zîra burada mutluyum.

Şunu belirtmeden de geçemeyeceğim:
Kıskançlık, çekememezlik ve kişisel çatışmalar yüzünden çok iyi şairler kaybettik.

Buraya yedi yılını vermiş biri olarak yeni arkadaşlara şunları söylemek isterim:

Arkadaşlar!
Amacınız gerçekten edebiyat ve şiirse bulunabileceğiniz en doğru adrestesiniz, ister heceyi, ister serbesti tercih edin, ister nesir yazın, burada her türde size örnek olacak, çok şey öğrenebileceğiniz bir çok insan var, yapmanız gereken iltifatlardan çok eleştirileri dikkate almanız ve lütfen arkadaşlarınızın başarılarını kıskanmak yerine gurur duyun.

Bu yazı vesilesiyle, başta sevgili Ansızın ve sevgili Cömert Yılmaz olmak üzere bu siteye emeği geçen herkese, saatlerini şiir ve düz yazı inceleyerek geçiren seçici kurula, dostum olsun olmasın paylaşımlarıyla burada bunca yıl mutlu olmamı sağlayan tüm aile fertlerine sonsuz teşekkürler.

İnşaallah hep beraber nice yıllara.

Selamla, sevgiyle, şiirle ve dostlukla.

.