"EBU HAYAT"
Âb-ı hayat.Hayat suyu,bengi su demek.Anasır-ı erbaadandır.Dört unsurdan biridir yani.Yaradılıştaki dört olmazsa olmazdan biri.Bunlar nedir? El cevap:"Hava,su, ateş,toprak." Yaradılış bahrinde kulaç atanlar böyle bir sonuca ulaşmış.Hakikaten de âlemlerin oluşumunda bu dört öğenin varlığı tartışılmaz.
"Ebu hayat" nedir? Hayatın babası. Bunu "âb-ı hayat" mânâsına kullananlar var.Her şey hayatı sudan alır ya...Anasır-ı erbaanın öne çıkanı su.Hayatın babası olması bu sebepten. Galatı meşhurdur. Yanlış kullanım da olsa kabul görmüş ve yakışmış efendim.
Bu kullanımı ilk kez Halim enişteden duydum.Bir yaz mevsimi.Köyün altı bostanlık.Mısırlar oldu.Geçmiş gün birkaç arkadaşız.Halim enişte de var.İndik Köyün altı’na. Bulgurözü’nde mısır pişireceğiz.Odun topladık geldik özün kıyına.Halim enişte gitti kendi bostanından bir kucak dolusu mısır getirdi.Bir ateş yaktık ki Nevruz ateşi ne çalar...Köz oluştu. Mısırları soyup dizdik közün üstüne. Duluklarımızı şişire şişire üflüyoruz. Aman kabak kolu yok mu? Kabak kolu olsa hem ateşten biraz uzak olacağız, hem de körük vazifesi yapacak kabak kolu... Kabak kolu bulduk. Kabak yapraklarının iricelerini kopardık.Bunların sapının içi boştur.Bir çeşit hortum sizin anlayacağınız.Kabak koluyla işimiz kolaylaştı. Halim enişte güleç yüzüyle talimat yağdırıyor."Gidin hıyar getirin."diyor.Artık kimin bostanında hıyar varsa alıp geliyoruz.
Yedik mısırları.Yedik GDO’suz hıyarları.Yüzde yüz doğal,natürel. Cana can katan,gözümüze fer,dizimize derman olan kutlu besinler...
Susadık.İndik Bulgurözü’ne. Bulgurözü’nün kenarında göze var.Biz pınar deriz.Su büngüldüyor.Tertemiz.Eğilip içtik kana kana.Kanımıza kan, canımıza can...En sonu Halim enişte eğildi gözeye.Bir içti,bir doğruldu.Gözleri parlıyordu.Yüzünde güneşler açmıştı sanki.Öylesine mutluydu ki...Halim enişte bu mutluluğunu şu sözlerle dillendirdi:
"Oh...Ebu hayat! Buz...Buz..."
"Yahu enişte, âb-ı hayat!.." diyecek oldum. O bildiğinden bir ayak geri kalmadı:
"Ebu hayat...Buz...Buz!.."