Seninle mi yürümüştük bu sokaklarda…
Senin yalvarışların mıydı beni sürükleyen yağmurlara…
Yalnızım şimdi yağmurda yağıyor…
Ve sen yoksun…
İçimde bir sızı seni hatırlıyorum yine…
Acılarını …
Hüzünlerini…
Mutluluğunu…

Birazdan radyoya da giderim …
Başlar inceden bir sızı…
Gelen telefonlarda, mesajlarda…
Yine hatırlarım yokluğunu…
Ey deniz kokulum zaten her şey seni hatırlatmıyor mu bana?
Söyleyemem yokluğunu… Saklanırım gene şiirlerin arkasına…
Bugün senin için çalacağım tüm şarkıları…
Senin için söyleyeceğim tüm güzel sözleri ve kimse bilmeyecek sana olan yakarışlarımı
Ağlayacağım belki, melankolik bir hale bürüneceğim sonra dinleyicilerim şaşırmayacak bu hale…
Beni iyi tanıyanlar bilirler zaten…
Sevdamı yanımda taşıdığımı…
Seni içimde yaşattığımı…

Her şey öyle boş ki, her şey öyle anlamsız…
Mendil satan çocuk, köşenin başında dilenen teyze, geçen otobüsler, yağan yağmur…
Her şey…
Yazamıyorum da bu aralar yarım kaldı her şeyim…Zaman zaman oluyor işte…
Sayende yarım kalıyor hayatım…
Sol yanım, varlığım…
Soğuyorum sonra hayattan…
Ölümü tatmak istiyorum mesela ve kızıyorum ardından kendime ne için diye…
Yaşama sarılmam lazım bunu bekliyorlar çünkü benden…
Bıktım artık beklentilerden, güçlü görünmekten ve sensizlikten…
Alışkanlık yaptı zaten hüzün bana.
Kimseye verecek gücüm de kalmadı…
Hayata sarılacak inancım da…
Yaşamaya sevincim de…


Ey sevdiğim yar bu diyardan son kez sesleneceğim sana bu akşam.
Ama sanma heybemden çıkarıp atacağım seni,
Çocukluğumdan kalma oyuncaklarım gibi saklayacağım .
Varlığıma göz yuman hayata inat taşıyacağım yarınlarıma…
Ve sen sevgili yar bilmediğinle kalacaksın ancak.
Bilinmezliğinin içinde.