Bir gün sen olmayacaksın!
Ne olacak biliyor musun?
Hiçbir şey!
Seni toprağa koyar koymaz eve gelip karınlarını doyuracaklar.
Üşüdülerse ısınacak, sıcaksa duş alıp, rahatlamanın yoluna bakacaklar.
İlk anda şoka uğrayacak, ağlayamayacaklar bile. Öyle ki görsen kızardın.
Hiç bir şey olmamış gibi sadece yoğunluk , telaş ,yeme içme,koy, kaldır.
Hatta şu iş bir bitse de normal hayata dönsek diyecekler.
Dünya işlerine dalacaklar. Herkes işine gidip gelecek.
Tanıdığın insanlar son yolculuğuna çıktığını duyunca ‘’gitmek gerek ,gitmesem ayıp olur’’ diye gelecekler.
Üzgünüm, herkes unutuluyor.
Unutulmam mı zannettin?
Yıllarca herkesin hüngür hüngür ağlayacağını, yaşayamayacak hale geleceklerini mi zannettin?
Bir gün sen olmayacaksın!
Ne olacak biliyor musun?
Hiç bir şey!
Belki de yokluğuna dayanamayıp intihar edecek olanlar bile olacak …
Hep seni anacaklar zannettin! En sevdiklerin bile en fazla üç ay hissedecek acını.
Hatıralar sürekli dönecek dillerde ...
Eşyalarını herkesin kapışıp hatıra olarak saklayacaklar...
Yazılarını ,mektuplarını saklayıp çıkarıp çıkarıp öpeceklerini mi zannettin?
Dünya yine dönecek ,güneş yine doğacak,bahar gelecek,kar yağacak yıldız yıldız.
Mutlu anlar artık olmayacak, sevdiklerin kendilerini eve kapayıp hayata küsecek mi zannettin.
Bir gün sen olmayacaksın!
Ne olacak biliyor musun?
Hiç bir şey!