Güzel yürekli sevgilim,

Döndüğünde beni bulamadığında sakın üzülmeyesin. Kız Kulesindeyim ben, her baktığında. Galatanın akasya kokularını,saçlarımaı koklar gibi içine çek. Orada olacağım.Ayanikola’nın çatısındaki kuşları dinle, rüzgarda sesimi duyacaksın. Beyoğlu’nun cumbalarından sarkacağım renk renk sardunyalarla. Pera’da dolaş yanındaymışım gibi. Laleli çeşmesin’de su iç, zambak kokulu avuçlarımdan. Sana Boğaz’ı bıraktım gözlerimin renginde. Son gecemda senin gözlerinde uyuydum İstanbul’umda . Bekle beni sevgilim, ’’ eylül’’e inat bekle. Belki bir gün bir müjde çiçeği açar, bembeyaz güvercinler getirir beni sana.

Ben İstanbul’umu da seni de kalbimde götürüyorum giderken...

Elenin’’

Ortalık buz kesmişti sanki. Kıpırdamadan öylece ne kadar kaldı bilinmez. Zaman ondan epey uzaklara demir atmıştı. Saat sarkacını saklamış,susumuş, gözleri bir daha açılmamak üzere anılarla mühürlenmiş gibiydi. Rüzgara karşı koyamayan mavi bir kelebek gibidağılmıştı kanatları sözlerin. Gerçekler gökyüzünde asılı kalmıştı. Birden çıkan poyraz şifon perdeleri savurdu. Ahşap persiyan panjurların trampet sesi gibi gelen gürültüsü onu kendine getirdi. Poyrazın uğultusu eşliğinde yağan yağmur cama her vuruşunda çığlıklar atıyordu. Acı saklanacak yer bulamad, gözyaşlarından aktı. Sessizce ağlamaya başladığında yalnız değildi. İstanbul’da ağlıyordu onunla birlikte.

Dalları kırılmış bir ağaç gibi kalktı yerinden...

...................

Ersa TÜRKER - VEDA - İkibinon

TMMOB- iSTANBUL ÖYKÜLERİ