Dünyadaki varlıklardan sadece insanları saydığımızı varsayalım. İnsan sayısı çok ama insanlık ölmüş. İnsanlığın umudunu yitirmediği gün insanlık güneşi yeniden doğacaktır. İşte o gün iyi bir insan olmaya karar verirseniz şunu unutmayın: arkanızda bir kırık kalp dahi bıraktıysanız gidin onu tamir edin ya da iyi bir insan olma fikrinden vazgeçin. Kırık kalp kırık bir bardağa benzer. Parçaları birleştirsen de eskisi gibi olmaz tabiî ki. Burada amaç biraz da olsa vicdanını rahatlatmış olmak, zararın neresinden dönülürse kardır diyebilmek. Görünen o ki insanlık epeyce ilerlemiş. Başı var sonu yok. Hey millet! nereye gidiyorsunuz? Diyesim var diyemiyorum. Zor olan insanlık mı yoksa anlamsız düşüncelere sarılmak mı? Bir beden düşünün her zorluğa göğüs germiş sonra biri gelip bir çelme takmış. Her şey bu kadar basit mi? Gecenin sonunda gündüz her gündüzün içinde yeni bir umut vardır. Hayat ne kadar çetrefilli olsa da bugünü bitirip ertesi güne geçiyoruz hepimiz. Kim kırdı kim kırıldı, kim suçlu kim suçsuz, kim mutlu kim mutsuz…Bu böyle sürüp giderse eyvah halimize. O yaptıysa sen yapmayacaksın ki insanlık sende kalsın. Egomuza yenilip ateşe körükle gitmemek lazım. Bir yerde birimiz durmalıyız ki önümüzü görelim. Kötülüğe kötülükle değil iyilikle karşılık vermeliyiz. Hep ben mi alttan alacağım biraz da o/onlar alttan alsın düşüncesiyle yola çıkarsak -ki çıkıyoruz- bu devran böyle sürer gider. Biz bu fikirle devam edersek bizden sonrakiler ne yapacaklar? Biz değişmeliyiz ki bizden sonrakilere iyi şeyler kalsın. Şimdi değişmeye var mısınız?

12.12.2012-Aydanur BAŞÇI