YAZMAK BU KADAR GÜZEL OLMASAYDI KİTAPLAR BU KADAR GÜZEL KOKAR MIYDI?

Yazmak mı?

İçimdeki heyecan.

Saatlerce konuşarak anlatamayacaklarımdan hemen kurtulmam.

Rahatlamam,sığmam,azalmam.

Yazmak;yaşama sevincim,mutluluğum.

Sonsuzluğa giden bir yol.

Uzun vadede iyiki’lerim,keşkeleştirmeyeceklerim.

Mavi gökyüzü.

Söğüt ağacının gölgesindeki yol arkadaşım.

Fotoğrafçının doğadan,müzisyenin notalarından aldığı hazza benzeyen.

Yazmak;doğanın tadını çıkarmak,koşmak,yorulmak.

Düşüncelerdeki kelime libası.

Hep yazmak isteğinin tetikçisi.

Sonu gelmesin dilekleri.

Uzun bir yol.

Sanat.

Kurumuş yaprakların hışırtısıyla sonbaharı anlatmak.

Yazmak mı?

Anlatma isteği.

Yıllardır süregelen bir gelenek.

Yalnız olmayışım,dedim ya yazmak benim yol arkadaşım.

Altında çocukluğumun geçtiği kayısı ağacını anlatışım örneğin.

Aydın’ın sıcağı,incirin çekirdeği.

Sevdiklerim,sevemediklerim.

Sevsin dileklerim.

Yıllar.

Özlem.

Uzaklık.

Kimseye söyleyemediklerim.

Kitap kokusunun sebebi.

Kelamın kalemleşmesi.

Mürekkebin şahitliği.

Yazmak;seni anlatmak

En çok seni.




Neden mi yazıyorum?
Bir düşünün. Yazmak bu kadar değerli olmasaydı,kitaplar bu kadar güzel kokar mıydı?


Unutmadan;yazmak yetenek işi değil cearet işidir.Alın kalemi elinize,kendinize bile itiraf edemediklerinizi yazın,yazdıkça azalsın,durulsunlar.Yazdıkça rahatlayın.Bir cümle bile olsa küçümsemeyin,saklayın,yıllansın.Yazmak en çok sevgiye benzer,sadık oldukça güzelleşir.Uzaklaştıkça azalır.Yazın.Aklınızın bir köşesinde hep yazmak olsun.Yazmak isteyin,paylaşın.Zamanı yazın,saklı tuttuklarınızdan bahsedin.Kendinizi anlatın,hayatınızı,sevginizi,dostluklarınızı...



Ezcümle:Yazabiliyorsak Kelimeyi Yaratan’a Hamd Olsun.
Kasım 30/Sonbahar Sonu