Var olmak insana bahşedilen en büyük değer fakat ne yazık ki çoğumuz bunun anlamını tam olarak kavrayabilmiş değiliz. Yaradılış sebebimiz öyle ulvi ki…
Hamurumuz sevgiyle yoğrulmuş ama bu hamuru çamur haline getiren pek çok insan var etrafımızda. Sevginin anlamını unutan o kadar çok örnek var ki. Sevgimizi farklı şekillerde göstermemiz mümkün. Bazen tanıyıp tanımadığımız her hangi birine verdiğimiz bir selam ya da hafif bir tebessüm pek çok anlam barındırabilir o an. Gerek bunun muhatabı gerek Yaradan bu küçücük davranışımızdan fazlasıyla hoşnut kalacaktır. Özümüz öyle özel bir donanıma sahip ki. Biz aslında merhamet, anlayış ve sevgi dolu vasıflarla kuşatılmış benliklere sahip varlıklarız. Bu vasıflarımızı korumak, kendimizle özdeşleştirmek tamamen bizim elimiz ve inisiyatifimizde.
Diğer yandan aslımızla tam bir tezat teşkil eden ayıplarımız da var. En kötüsü ise, dini açıdan gıybet denilen, sosyal yönden dedikodu diye nitelendirilen o ahlak bozukluğu. İşte bu son derece vasıfsız davranış sapkınlığı, hele ki hakkında konuşulan kişinin haberi olduğunda büyük bir yıkım yaratacak kadar ağır bir itham. Yerli yersiz sarf edilen gereksiz cümleler, olayın dini boyutu ele alındığında ise affedilmez bir günah olarak kabul görmekte Allah katında.
İnsan olarak görevimiz, sergilediğimiz tüm davranışlara özen göstermek. Sık sık kendimizi yargılamalıyız da, hem düşünce bazında hem de duygusal yönden. Bilinçli ya da bilinçsiz ağzımızdan çıkan tek bir kelime ya da o anki tavrımız aslında bizim aynamız.
Gerek bireysel gerek toplumsal gerekse dini açıdan tüm davranışlarımız dolaylı ya da dolaysız bir etkileşime sahip ve aslında kişiliğimizi, kültürümüzü kısaca bizi nitelemekte.
Mümkün mertebe ılımlı, anlayışlı olup insani özelliklerimizi en iyi şekilde kullanmalıyız. Biz insan tamlaması altında aklımızla, ruhumuzla ve kalbimizle yaratılan en üstün ve en özel canlılarız.
İnsan olmak büyük bir erdem ama gerçek anlamda:‘’insan olabilmek’’. Sorumlu olduğumuz sadece benliğimiz değil, ailemizden, sevdiğimiz insanlardan ve nihai olarak toplumdan da sorumluyuz aynı zamanda.
Mutlu olmak için sevgi ana temel; biz sevdikçe paylaşımlarımız da dolaylı olarak artacak ve bizden yansıyan sevgi bize kat ve kat dönecektir. Unutmamalıyız; paylaştıkça çoğalan tek erdem ‘’sevgi’’dir.