Aslinda ben aşka inanmıyorum...Hani aşkın olup olmadığını gündeme getirmek yerine oturup bir kere bile olsun mantıklı düşünmek gerekirse evet aşk gerçekten yok. Hani yıllardan beridir aşkın terimi : Gözüm senden başkasını görmüyor , senden başkasını hissetmiyor kalbim , Yada bir başka göze aldanıpta ona bakmıyor...Aslında bunlar çok farklı şeyler. Ben aşkı Şu şekilde özetliyorum ki : Aşk görebilidiğin herşeye kendini duygusal bir his içinde kaptırma onu hep gözünde büyütmek gibi görüyorum yani ; küçüçük bir toz tanesini bile mücevher sanmak gibi...İlah olarak düşünürsek vardir elbette ... Bizleri yaratan kainatin ve tüm evrenin sahibi Yüce ALLAH ’ evet ALLAH aşkı... Ona inanmak , Onu görmeden bile sevme aşkı... Gerisi için Tüm Bireylerin arasındaki duygusal Bağ’a... Sevgi diyorum ... Baskın olan sevgidir Her defasında güçlü olan , özleyen , yüreğini her dakika okşayan... Sevgidir... Belki şöylede düşünüyor insan ; Evet O eşsiz o birtane , o herşeyim , o harika bir insan... Bu özellikteki Birini Bir Yaratanın Güzelliği ve eşsizliği ile kıyaslamak doğru olmaz ... Sadece o İlah kadar Eşsiz olduğunu dile getiririz ama Aslında o kadarda Eşsiz değildir... Yani aşkı Sevgi yönüyle ele alıp kaleme dökmek gereksiz diye görebiliyorum ’ da diye bilirim... Ama Tabiki herkesin kendi dünyasındaki fikir ve duygusal bağın derin güzelliği düşündüğümüzün iki katıda olabilir... Ama bunu Aşk ile Bağdaştırmak biraz garip gelebiliyor... Yani aşk sevdiğin insanı her dakika görüp onu gözünün önünden yok olmasını istememek olsaydı sanırım doğadaki tüm canlilar , sevgi nedir bilmez aşka sarilirdi... Herşeyin o harika temelinde Sevgi yatar... Gerisi için tarifsizliğini dile getirmek adına kimimiz aşk kimimiz güzel sevgili diyip ... Dile getirmek için çaba sarfederiz...Aşık olup olmamak konusunda ise ; Gönül işlerine hiç bir filozofun aklı ermediği gibi ; mantıklı bir cümlede söylediğine rastlamak mümkün değil... Çünkü gönül Labirentleri o kadar Karmaşık ki ; O temiz ışığa yürürken birde sevgi ve Güzelliğin acısından doğan kıvılcımlarda insan kendini bulabiliyor ...

Şair Salih Apaydın