Kim bilir sen neler hissediyorsun. Ben seni her görüşte acı içinde kıvranırken kim bilir sen kimin için aynı duygulardasın?

Bunun çaresi ne? Seni sevmekten mi vazgeçmeliyim? Ama seni sevmeyi ben seçmedim ki sadece kendime engel olamadım, seni sevmeyi de bırakamam ki isteyerek, çünkü buna da gücüm yetmez..

Ne yapmalıyım o zaman? Sana gelip te beni sev diyemem ki, buna hakkım yok. Seni sevmemin sorumlusu sen değilsin ki. Evet, acı çekmemin kaynağı sensin, seni görüp te yanında olamamak, gözlerine doya doya bakamamak, sana karşı birşeyler hissettiğimi anlarsın diye senin olduğun tarafa bile bakmaya çekinmek işte bunlar canımı yakan, yüreğimi sızlatan..
Ama bütün bunların sorumlusu benim, acı çekiyorum çünkü seni seviyorum ve bundan vazgeçemiyorum..

Çare ne o zaman? Sanırım sadece beklemek, bu sevda geçinceye kadar sabırla acı çekmek, sabretmek.. Beklemek, yaranın iyileşmesini beklemek...

Bu yara iyileşir mi o da meçhul ya. Bekleyip göreceğiz artık...

DURAN ATİK