Tamam dediklerim var...


Ve natamam diyemediklerim daha çok var avuçlarımda. Ellerimdeki mutluluk daim bir doğruyu izlemiyor. Ruhuma amansız sancılar hücum ediyor. Bedenim talan. İçim kapkaranlık. Dışım boyasız, fırçasız bir ressamın ihtiyatlı parmaklarında...


Tersime göre hareket ediyor çevremdekiler. Çemberim itaatsizlikte. Hayallerim rüya görmemeye yeminler etmiş gibi. Gözlerim takılanlar flu. Netlik net değil. Adımladığım yolların dümdüzlüğü bir yere kadar eşlik ediyor omuzlarıma...


Bir yere kadar kendimi mutmain hissediyorum. Gerisi hayal kırıklığı. Gerisi hüzün dalgası. Sonrası mutlak bir (u)mutsuzluk. Sonrasında bir şey yapamama sendromu. Sonrasında öncesiz hiç cümleler(im)...


Dokunduklarım bir noktaya kadar benimle yolculukta. Bir zaman sonra yalnızlık, baş konuğum oluyor. Bilinmezlik çağırıyor masum satırlarımı. Ölüm kokuyor gördüğüm güzel memleketler. İzlediğim özgür vatanlar kırmızıya boyanıyor her şeyiyle. İyilik kayboluyor. Kötülük, baş rolü kapıyor isimsiz bir yönetmenin acemi senaryosunda. Galasız kalıyor özgürlüğe uçan kuşlar. Giden bir güvercin kanadı, bir daha dönmüyor öz toprağına. Öz yurdunun yarınını görmüyor, göremiyor delikanlı gençler. Ve genç fidanlar şiirsiz düşüyor bir sonraki gün(d)e...


Bir sonraki hikaye, belirsizliği yazıyor buruşmuş bir gazete sayfasının boş üst kısmında. Okumak da çare olmuyor canlara. Vicdanlar susmuş çoktan. Epeydir bir şehre huzur konmuyor. Gri ve kara bulutlar mavimsi göğü kaplıyor. Ve terk etmiyor bir şairin yüreğini, kocaman dertler. Kocaman pişmanlıklar var bir çocuğun esmer gülüşünde...


Ve acayiplikler ülkesine dönüşüyor bizim dediğimiz değerler. Gerçekler hızlıca siliniyor. Doğrular ört bas ediliyor. Dum duma bir hayatın çirkefliğinde, herkes bir başka telden sazını çalıyor. Dinleyen yok. Birbirini dinleyen yok. Birbirini boğazlayan, birbirini doğrayan, birbirine kesinlikle tahammül edemeyen, birbirine ikide bir kin bakışlar fırlatan, birbirini acımasızca kıskanan ve birbirini öteleyen var (karşımda)...


Harika duygular kaleme alınan tümceler, hiç cümlelere çevriliyor başka dillerde. Ve anladım,bambaşkalaşmak hiç de iyi değil(miş) anormal insanlar arasında...