Ömrümüz üzülmeye değmeyecek olaylara üzülmekle, saçma alınganlıklarımızla, gereksiz kuruntularımızla sürüp gidiyor.Peki biz ne yapıyoruz?Çok şey yapıyoruz.Çok çalışıyor, çok çabalıyoruz.Ama ne için?Niçin bunca emek, bunca uğraş, bunca ter, bunca yakarış?Hayat amacımız ne bizim, neden dünyadayız?
Yegane amaç O’na(c.c.) kul olmak değil mi? Müslümanız bir de(!) Seviyor muyuz Peygamber’imizi? ’Seviyoruz tabii.Tövbe, haşa sevmemek hiç olur mu!’ sitemlerini duyar gibiyim.Size şunu soruyorum: kaç sünnete uyuyor ve kaç sünneti uyguluyoruz -en azından- uygulamaya çalışıyoruz?Ramazan’da hatimler indiriyoruz fakat Kur’an-ı Kerim’den hayatımıza ne yansıtabiliyoruz kitaplıklarımızı, duvarlarımızı süslemesi haricinde?Yaşayabiliyor muyuz Kur’an’ı?
Yaşamak...Midemizi doldurmaktan başka ne yapıyoruz yaşamak namına?Ah!Tabi bir de uyuyoruz.Gerçekleri, gerçeklerimi görmemek için yumuyoruz gözlerimizi sımsıkı.Devekuşu misali gömüyoruz başımızı kuma .Fakat hakikat kumdan daha gerçek.
Ey insan!Ne bu gaflet uykusu? Uyan.Kurtul artık şu dünya boyundurluğundan.