Dört başı mamur, havadar ve yeleken bir yerdeyim.Açmışım tüm rüzgarlara karşı sinemi. Karayel bir yanımdan vurup geçse , poyraz , lodos öteki yanımdan ne fark eder?Uyku ile uyanıklık arasında kalmış gözlerim.Saat gecenin 03.00’ü olmuş.Ben hala ilham nöbetindeyim.
Uzaklardan gelen yaralı bir köpek inlemesi, birkaç öksürük nöbetine karışır.Sürükler düşüncelerim at başı almış gibi beni oradan oraya. Sonrasında uykuya hasret gözlerimden yaşlar dökülür.Sahi bugün benim doğum günüm, yaş günüm , ikram günüm…derim kendi kendime .Bak unutmuşum ben bile.
Birden bir yalnızlık hissi doldurur her yanımı.Yetmişindeymişim gibi.Sahiplenilmez, dertlenilmezim.Uğranılmazım.Çıkılmazım.Çıkmazlar içindeyim.Açmaz kimse kapımı benim.Sormaz hatırımı.Uyku damlamış yüreklerden bu vakit bir tek sevgi , şefkat dilenirim.Yoktur başka bir isteğim.
Yalnızlık hissi bir süre sonra yerini inceden bir sızıya bırakır. ‘’Bir yıl daha geçti demek ki.Bir yıl daha yaşlandın.’’der kalbim.Oysa bu yıla da ne kadar çok şey sığdırdım.Erişilmez, ulaşılmaz denilen hayallerimin peşinden koştum,çalıştım,çabaladım, yoruldum, dinledim ; eğlendim,küstüm , darıldım, gücendim. Birçok şeye kah güldüm ,kah ağladım.Yarım kaldı bazı işlerim.Geçmişe üzüldüm, gelecekten korktum.
Nihayetinde kendim oldum.
Kendim gibi yaşadım.
Evlendim.Barklandım.Beni bekleyen, yollarımı gözleyen biri var artık.Yalnızlık artık eskisi gibi acıtmıyor, kanatmıyor beni.Yalnızlık dertlerini dinleyecek, seni anlayacak biri olunca ortadan kalkarmış. Biraz geç de olsa anladım.
Doğmak ne kadar doğal ise bir gün ansızın ölmek de öyleymiş. Gelen konaklar sonra göçermiş.Dedemin vefatı geldi aklıma.Hastalanışı, yatağa düşüşü, bir cuma günü aramızdan ansızın ayrılışı… Dedeciğim, biriciğim ne de çok severdim seni.Seni şimdi daha iyi anladım.
Arkadaş ile dost aynı şeyler değil miymiş.Birinde vefa görmek varmış.Diğerinde vefasızlık.Birinde samimiyet varmış.Diğerinde yapmacıklık.... Arkadaşım dediğim birini kaybedince anladım.
Gülen yüzlere aldanmamak gerektiğini anladım.Kişinin fiziksel görünüşünün o kişiyi değerlendirmede yanıltıcı sonuçlar doğurabileceğini,kendi menfaatlerimizi her şeyden üstün tutmamamız gerektiğini anladım.Ve anladım geçen bir saniyenin geri getirilemediğini-getirilemeyeceğini.
Ne de çok şey yaşadım bu yıl ne de çok şey anladım.
Saat gecenin 03’00’ü …Ve ben hala ilham nöbetindeyim.Bugün benim doğum günüm , tüm diğer doğum günlerim gibi…Gelecek adına biraz ümit var ve mutlu , yaşanmışlıklar adına biraz yılgın, biraz kırgın…
O kadar…