İstemediğin halde zorlanmalara kurban gitmelerin vardır ya öyle bir hayatta hüküm sürmeye çalışmaların. İstekli görünmeye çabalamaların vardır başkalarının mutluluğu için. Onlar gülsün diye kendini harcamaların vardır. Huzura ersinler diye huzursuzluk içinde kayboluşların. Diğerleri için kendinden vazgeçmelerin vardır işte arkadaşım. Beynine onlarınki için yer açtığın zamanların.


Karşında hayatlar vardır. Zorlanmaların en isteklilerinden mesela. Senin de o hayatlarla aranda bir uçurum vardır ki sorma. Aslında mükemmel gösterdiğin her şey bataklıktadır hayatında. Sen işin sihrini öğrenmişsindir, çaktırmazsın o başka.


Peki en sonunda..


Boş vermişliğin almıştır başını. Rahat tavırların tahtında. İhtiyacın ihtiyaçsızlığını bile fark etmişsindir artık boş bakan gözler arasında. Varlıkların amaçsızlığını anlamışsındır. Etrafında yürüyen canlıların tek bir kromozoma sahip olduklarını, fiziksel farklılıkları kadar ruhsal özentiliklerini, hepsinin – affedersiniz ama- aynı mallıkta olduklarını anlamışsındır.


Hepsinin tek bir rahimden çıktıklarını anlaman çok zamanını almamıştır, üzülme. Bakıp görmen yeterli olmuştur sadece.


Başkalarının yazdığı hayatı yaşarsın işte ama kendi kafanda. Mecburiyetliliği yerine getirirsin yine evet ama yine kendi kafanda. İstenildiği gibi göründüğünü sananlarsa, şahsi kafalarında. Sen hayatını, kendi karaladığın hayatını, kafanda yaşarsın çekemeyenlerin arasında. Farklılığını küçümser kelimelere sığdırmaya çalışanlara da gülüp geçersin. Ağzından çıkacak bir kelimeyi bile anlamayacakları için nefesini harcamazsın bile.


Her baktığın yüzde aynı şeyleri görmekten bıkarsın da vazgeçemezsin işte. Seni harcayanları harcamaya kıyamazsın binevi. Onlar için aynı sözlere, aynı beyinlere, aynı kişiliklere, aynı düşüncelere katlanırsın. Meçhul bir değer yargısını aklına bile getirmeden, bütün klişeliklere göz yumarsın. ’ Kimin için ? ’ sorusunu bile hayatından atarsın, bataklığına.


Kendi kafanda yaşadığın hayatı ararsın aynılıkların arasında ama aslında bir boşlukta. Boşluğa çekmeye çalışırsın da birilerini. Şans vermişsindir güya. Etrafındaki bütün beyinler şanssızlığın sınırlarını aşmışlardır abi, aman bulaşma. Herkese, her şeye göre acınası sensindir böylece. Sen başkasının hayatında devrim yapıp kendini yaşarken onlar kendinde başkalarını yaşarlar, boş versene.


Fark odur ki onlar başkalarına giderken şu günlerde, sen kendine gidersin. Mesafeleri kapatmaya çalışırken onlar heyecanlı heyecanlı , sen uzaklaşırsın usulca. Onlar kapıları açmaya hazırlanırken tam, sen kapatmaya başlarsın. Amaçsız sevinçlerini yaşarken onlar, sen amacını yaşarsın. Bütün kafaların aynı beyindeki kayboluşları sonundaki kendi zaferini..