O akşam ve son hatıra, şimdi bütün masumluğu ile kelimelerin beşiğinde sallanmakta. Sıcacık bir bakış, ömre değen tek bir gülüş! Sadece aşktı avucumda kalan incilerim. Parmaklarımı açmaya korkuyorum, açarsam yerlere saçılacak saklı mücevherim, toplamayı bir daha beceremeyeceğim...

Başım ellerimin arasında, gözlerimde bin tane bulut sefa sürerken, kirpiklerimin ucunda mevzilenen bir tek damlanın düşüşüdür sessizliği çıldırtan. O tek damlanın kavislerinde kırılır yedi renk ve kuşatıp bütün renklerin büyüsünü armağan eder tacıma sekizincisini.

Yokluğunu düşünürüm o zaman. Her düşüncemde yeniden yaşarım ayrılış anını ve kalbimde mühürlenen son hatıranı...

Oysa gözlerimden bile kıskanırken seni, nasıl böyle umarsız kalabilirim yokluğuna şimdi. Düşüncelerim de nasırlaşabilir mi zamanın hoyrat ellerinde? Belki de bir düş ülkesinde yeniden buluşmayı hayal ediyor benliğim, o yüzden ensemde gayriihtiyari hissettiğim sesinle ürperiyorum!

Düşler kokar mı hiç? İçinde tebessümün olan her düşüm sen kokuyor şimdilerde, O yüzdendir her hayalim güldeste! Gelsen bir, hele bir gelebilsen yine eskisi gibi.. Gül kokan düşlerimden çıkıp yine gerçek olabilsen. Bir daha o şansım olsa, seni, kalbimi mühürleyen o annı yaşamaya. Bir daha. Ah bir daha!

Billahi bırakmam, bırakamam bu kez seni yabana.
Senden önce çıksın diye canımı, ayrılığın ellerine tereddütsüz kendim teslim ederim .

Mümkünatı yok, bu kez ya beraberinde götürürsün!
Ya da ecelimden önce beni sen öldürürsün!