Kuralların gölgesinde geçen koca bir hayat. İnkârı ne mümkün. Mekanikleşmiş bir toplum ve doruğa erişmiş bilgi ve teknolojinin vazgeçilmezliği…
Her ne kadar herkese göre değişen öznel kavramlar olsa da maddiyatın önemini yadsımak imkânsız. Bir yandan da karşılığında taviz veren bireyin içine düştüğü durum içler acısı. Hak ettiği paranın karşılığında kendinden öden veren o kadar çok insan var ki… Akabinde depreşen duygusal ve kişilik bozukluklarının yanı sıra empati de yok olmakta. Çalışan ve üreten birey zekâsıyla doğru orantılı duygusal bir yapıya sahipse taşıdığı yük bir o kadar ağırlaşıyor. Çünkü zekâ ve duygular daima birbiriyle çatışan iki önemli özellik.
Büründüğümüz roller ve taktığımız maskeler aslında bizi adım adım insanlıktan ve öz benliğimizden uzaklaştırmakta. Modern insanın çırpınışları, sosyo- ekonomik dengesizlikler her daim bizi çöküşlere sürüklemekte. Çevrenin baskısı, beklentiler kendini gerçekleştirme sürecinde haneye hep eksi olarak yazılmakta.
Kurallar, kurallar ve yine kurallar… Kurgulanmış ve önceden belirlenmiş temel roller. Var olabilmek ve kimliğini kaybetmemek o kadar zor ki.
Motivasyon ve empati bir arada doğru bir şekilde kullanıldığında her şey o kadar kolay olacak ki. Yapılması tek gereken dengeyi tutturabilmek ve asla ve asla kendinden taviz vermemek; tabi ki kişi mutlu olabildiği sürece.