KONUŞMAK LAZIM
Dinleyecek, dinleyip de anlayabilecek insanları bulmak lazım konuşmanın keyfine varabilmek için. Çoğu durumlarda anlaşılmış olmak da önemini yitirir. Sadece önyargılarından arınmış samimi bir dinleyici kâfi gelebilir. Yeter ki konuşurken gözlerinin içine bakan biri olsun. Konuşmak, insan için ekmek, su, hava gibi zaruri ihtiyaçtır. Daha doğrusu insan olmanın en temel özelliklerindendir.
Konuşma iletişimin ilk adımıdır. Değişik iletişim kurma metotlarından bahsedilebilse de konuşmanın yeri, başka bir iletişim metoduyla doldurulamaz. İnsanoğlu anlatmalıdır, konuşmalıdır ki hafiflik hissedebilsin. Anlatabildiği konuşabildiği sürece kendini rahatlamış hissedebilir. Belleğinin kapasitesini zorlamama adına konuşmalıdır, anlatmalıdır. Ve nihayetinde insan belleğinin de sınırları çizilmiştir. Yani sınırlıdır. O halde yeni düşüncelere yer açılmalıdır.
Nereye kadar neyi muhafaza etmek gerektiğini bilmelidir. Muhafaza değeri açısından hiçbir öneme sahip olmayan bilgileri saklamanın gerçekçi bir mantığı olamaz. Sırtımıza yüklediğimiz ağırlık, yoruldukça mislince ağırlaşır. Aslında ağırlık aynıdır. Düşüncelerimizi de aynı şekilde değerlendirebiliriz. Yani anlatmadıkça, konuşmadıkça mislince ağırlaşır. Zaman uzadıkça da rahatsızlığın şiddeti artar. O halde ara sıra zihinde de temizlik yapmak kaçınılmaz bir ihtiyaçtır.
Burada planlanmış konuşmalar değildir anlatmaya çalıştığımız. Hani selamlaşma ifadeleri ile başlayıp kendimizi saatlerce süren koyu bir sohbetin içinde bulduğumuz durumlar var ya anlatmaya çalıştığımız da tam bu noktada ortaya çıkmaktadır. Genellikle bu sohbetlerin sonu “vakit ne çabuk geçti” veya “zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım” “sizinle konuşmak güzeldi” gibi ifadelerle biter.
Eşit şartlarda gerçekleştirilen konuşmalar önemlidir. Değilse öğretmeniyle konuşan öğrencinin, amiriyle konuşan memurun veya herhangi bir profesyonel ile yapılan konuşmalar doğal olarak sınırlılıkları olan konuşmalardır. Bahsetmeye çalıştığımız konuşmalar iki dost arasında geçen konuşmalardır.
Zor olan konuşabileceğimiz insanları bulabilmektir. Eğer bulmuşsak kıymetini bilmek, bulamamışsak aramak olmalıdır işimiz. Çünkü arayan; aranan insana muhtaçtır farkında olsa da olmasa da.