Giderken ardımdan bakmayın benim. Tüm mezarlıklar iyi tanır o sureti, siz görmeyin.
Gördükleriniz size yeter zaten, hani o yanaklarınıza yapışmış at gözlüklerinizle görüp yargıladıklarınız, asıp kestikleriniz,
masaya yatırmadan teneşire serdikleriniz...
Ben giderken ne yanımda ne arkamda nede karşımda olmayın bir iz. Akacak kan damarda durmaz değil mesele,
benimle hiç olmadınızki SİZ!

Üstüme ölü toprağı serpsin biri, yağmalasın geride kalanlar tüm biriktirdiklerimi.
Alışkınım korkmayın, ağlamam artık ne ölüye ne diriye.
Ama bir çiçeği ezmesin kimse, dayanamam ona.
Bir hayvanın canını yakmasınlar, kıyamam ona da...
Denizlere pet şişe, izmarit falan da atılmasın, en değerlimdir doğa ana...

Yani şimdi siz diyorsunuzki, sana mı kaldı dünyayı kurtarmak ,
elinin hamuru nerde eksik etek!

Bundan böyle ben hep gideceğim ve siz göremeyeceksiniz sırtımı bile,
yüzüm ağır gelir çünkü yüzsüzlere

İleri mi gittim şimdi, ama haklısınız
ağır kelam hafif olana edilmezmiş, affola

Ben özgür kız, siz geride kalanı oynayın elegüne karşı.
Kendi yalanlarınıza bile inanır olmuşsunuz
bunca âh boğar be adamı!

Dünyada kaç iklim var düşündünüz mü hiç?
Hep kışı yaşatıp, günlük güneşlik yazınız mı var sanıyorsunuz iki cihanda da
Kaç ölümün kaçı toprak altında, kaçı yanıbaşınızda hissettiniz mi?
SİZ masaya yatırmadan teneşire serdiklerinizin başında "iyi bilirdik" diye yeni yalanlar söyleyedurun,
günah çıkarın sonra, can çekişirken burnunu sıkıp canını aldıklarınızın kırkında.
Bense teğel geçeyim sıratınıza, kefil olayım mizanınıza, rüşvet vereyim kiramen katibine sizin adınıza
Oldu canım(!)

Gitmek en çok bana yakışıyor bu saatten sonra.
Valizsiz, biletsiz, vedasız...
Güle güle diyeceği kimsesi olmadan, hoşçakal demeden kimseye.
Vefasızlıksa adı, en çok bana yakışmalı bu. Yapılanların kadrini kıymetini en çok bilen ben,
Kadirle Kıymeti bile boşadım birbirinden.
İşte bu yüzden, her sabah ilk nefesimde tekrar tekrar gidiyorum sizden.
Kimliğimi masaya bırakıp, sol cebimde göremediklerinizle...

Gülşen Mavi