KİTAB-I RAB YAHUT İNSAN
Kitap, Arapça kökenli bir sözcük.Kendisine adem(yokluk) bulunmayan mutlak varlık.”Kaza ve kader”manasına da kullanılıyor.Allah’ın yarattığı cümle varlıkların genel adı “Kitab-ı İlâhi”dir.”Kur’an”, açık kitap manasına “Kitab-ı Mübin”dir.
Gelelim başlıktaki “Kitab-ı Rab”tamlamasına.”Allah’ın Kitabı” yani insan manasına geliyor “Kitab-ı Rab.”
İnsan…”Eşref-i mahlûkat”.Yaratılmışların en şereflisi insan,Rabb’in kitabı olarak vasıflandırılmış.Ne şeref…Nesimî bu açıdan bakıp bakınız ne demiş:
“Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvan olan âdemsin sen”
(Kendine hoş bak.Çünkü âlemin özüsün.Yaratılmışların göz bebeği insansın sen).
Teslim Abdal, bir deyişinde bakın insanı nasıl anlatıyor:
“Övmüş de yaratmış kendi nurundan
Padişah eylemiş elin üstüne
Cemalini gördüm salavat verdim
Sefalar sokunmuş serin üstüne
...
Vallahi Kur’andır senin sözlerin
Yasin-i Şerif’e benzer yüzlerin
İnna Fetahna suresi gözlerin
Ved duha inmiştir dilin üstüne
...
Kaşların üstünde benler düzülür
İkrarından dönen Hak’tan üzülür
Ak göğsün üstüne dört söz yazılır
Veş Şemsi inmiştir kolun üstüne
...
Böyle mi yazılmış alına yazı
Hak için kılarız biz de niyazı
Ayet-el Kürsi’le güzel İhlas’ı
Okuyup gideriz yolun üstün
...
Teslim Abdal eder çeşmim çırası
Errahmandır iki kaşın arası
Güzel Bismillah’la El Hamd suresi
Elif,lâm,mim inmiş hattın üstüne