Çocukken daha iyiydik hepimiz.Dertlerimiz hep sokağa çıkıp oyun oynamak olurdu.Yalan dolan ne bilmezdik.Şimdi ise sonuç ne arsızlaşan insanların kendi olamayışları.Bitmek bilmeyen cinayet ve töre davaları,insanları sevgisizleştiren kavgalar.Küçükken daha masumdu insanlar.Onlar paylaşmayı bilirdi,dostluğu bilirdi,sevgiyi bilirdi.O zamanlar başkaydı sevgiden öte hiç birşeyi bilmezlerdi.Şimdi hiç birşey eskisi gibi değil.Yalan dünyaya ayak uyduruyolar sanki.Herşey yalan olmuş gibi sevgiler,sözler,hayaller sahi hayallerini bile satılığa çıkartmış insanlar var...Kişiliksizleşenler;bakıp büyüten ana babaya zulum edip bağırıp çağıranlar.Nice fakir fukaranın yiyemediği ekmeği küçümseyip yemeyenler,halinden razı olup şükretmeyenler,onlar herşeyin biteceğin farkında değiller.3 günlük dünya doğarsın,yaşarsın ve ölürsün.Durum bundan ibaret ahir zamandayız.Hiç birşey düzelmicek.İnsanlar her zamanki gibi en kötü senaryolarını oynıyacaklar.Ve bundan haz duyup diğerler insanlarıda senaryolarına katacaklar. Zaten bende bu yalan dünyada doğru insanda beklemeyi ummuyorum.Umarım birgün herkes içinde taşıdığı çocuğu canlandırır. İyi dileklerimle..-Filiz Çağlar