Bilenler bilir bir yürüyen platform vardır göbeğinde. Kimi alışverişe gelir, kimi gezmeye, bense o gün yüzleşmeye kaderimle...

Sözde rutin bir buluşma, hatun kişi bekletilecek, özellikle geç gidilecek.

Yukardan iniyorum en mağrur gülümsememle, ve işte bir melek aşağıda köşede, arkası dönük, elleriyle ipek saçlarını düzeltmede.

O an öylesine, ölesiye kilitlenmiş beynimde...

Ve dönüyor usulca, dönüyor ve o döndükçe benim dünyam duruyor. Gözlerine kilitleniyorum önce, öylesine derin ve öylesine güzeller ki lensler bile saklayamamışlar bu güzelliği... Olduğum yerde donuyorum bir an, bu O’mu?

Ve gülümsüyor aniden, gülümsüyor gözleri de, ışık saçıyor gülüşü... Kalbim? Yeri belirsiz, artık tüm vücudum kalbim olmuş ya da kalbim tüm bir vücud...

Evet O olmalı, O...

Ne bekliyorsunuz tabii ki dağılmış bendeki muzaffer kumandan edası, sanki yeni yetme bir çocuğum, sanki bu ilk randevum, belli etmesem de ellerim ayaklarım birbirinde, sıcacık bir selamlaşmadan sonra hemen ilişiyoruz oracıktaki küçük mekana...

İçimden sürekli bir dua "Allahım yardım et toparlanmalıyım" çünkü alevler suratımdan fışkırmakta. Ama O; o denli doğal ki, o kadar yapmacıksız, rahat, içten, kendi gibi...

Oturuyoruz karşılıklı garaj camının yanına, Diet Cola istiyor, bense şekersiz sert bir kahve, oysaki hiç hazzetmem kahveden hele ki şekersizinden, yine de kar etmiyor o acı kahve bile baldan tatlı geliyor.

Konuşması öyle hoş ki, onu dinlemek öyle güzel, sanki bir melek sesi ve bana özel aşk ilahisi. Oysa çok havadan sudan bahsettikleri, hareketleri, mimikleri, arada ağızdan kaçan argolar ve mahçup muhteşem gülümsemesi....

Devamı var elbette, ve yüzbinlerce satır arası, hepsi, her anı, her ayrıntısı, bu gün gibi aklımda. Devamı var elbet, olmalı...

Dile kolay tam YEDİ yıl önce...

Ve kararlıyım bu kez, o elleri yakalayacağım, mucizemi bir daha bırakmayacağım...

Son söz; Artık aslımı inkar etmeyeceğim... Benim aslım katıksız aşktır...

SEVGİLİLER GÜNÜN KUTLU OLSUN
EY EN BÜYÜK AŞKIM...

Devamı var elbet... Olmalı...