armutun sapı üzümün çöpü olan insanlara ithafımdır

gayrı insani bir düşün arkasında mezalime uğramış tüm halklara seslenecek kadar renkli sözcüklerim olmadı hiç.istediğim hiçbir şeyi senden beklemedim ve sahip olamadığım hiçbir şeyi çok istemedim.tek derdim nefes almak bir şeylerin arasında.bu bir kitap da olabilir birkaç ağaç da.

her gün aynı şeyi yapıyor olmamdan yeni şeyler düşünemiyorum.birileri adam olmamı beklediği için adam olmamak işime geliyor.

aslında kaç gündür hiçbir şeyi toparlayamıyorum yerdeki yatağı masadaki gazeteden sofrayı ve beynimdeki şeyleri.

bir filme başlayıp üç dakika sonra filmi bitirmek uyuklayarak bir kitaba başlayıp sıkılmak.diyorum ya ben değilim bu.

tıpkı kaç defa başlayıp üzerini karaladığım sözcükler gibiyim.itinayla sevmiyorum kendimi.içime dolan şeyleri kaç nefeste bırakıyorum ,sayamıyorum.

ilk defa adımı seviyorum.kaç harften oluşursa oluşsun tek hecede söyleyebilmeyi deniyorum.

uçmak ve kaçmak sözcüklerini aynı cümlede kullanıp bunların sonuna soru işaretleri getirmeye çalışıyorum.

bir festivalde en fazla içen, bir türküde sözleri en çok unutan olmak istiyorum.

tip tip insanları sevimli buluyorum.kıçı kırık insanları gözümde büyütüyorum anormallere sövüyorum..

birkaç güne geçer...