Oğlum hep bir köpeği olsun istedi.Evde köpek kesinlikle benim için mümkün değil…Oğluma bir tane muhabbet kuşu aldım…Limon renginde..Adını da çapkın koyduk..Çapkınla zaman içinde dostluğumuz çok ilerledi…ben mutfağa giderken arkamdan gelirdi;yavaş yürüyorsam tıpış tıpış,hızlı yürüyorsam yarım metrelik mesafelerle uçarak beni takip ederdi…Mutfağım kapısında asılı olan bocuklarla oynardı…ben odaya,oda hemen odaya..evde müthiş bir ikili olmuştuk onunla…

Alimunyum folyadan oynaması için yumurta büyüklüğünde top yapmıştık ona…bayılıyordu o topa..oğlum ve benim en büyük eğlencemizdi çapkınla top oynamak..Halının üzerine karşılıklı oturup birbirimize folyo topu atardık..onu yakalamak için nasıl da mücadele ederdi..yakaladığı da olurdu..o zaman çok sevinir,gagasıyla ısırırdı topu…

Bir gece çat kapı arkadaşım seher geldi,eşiyle birlikte..daha odaya gireli beş dakika olmamıştı..ay.. kadın ölüyor..çırpınıyor..nefes alamıyor..-kuş dedi..Hemen çapkını balkona çıkardım.Seheri de hastaneye götürdük.Oksijen verdiler iyileşti..Kuş tüğüne alerjisi varmış…


Hastaneden eve geldiğimde karmakarışık duygular içindeydim.Şaşkın,üzgün.pişman,sevinçli..


Ben çapkını o soğuk gecede balkonda unuttum.Sabahleyin odaya aldım..Çapkın çok tuhaflaştı..bana kırgın olduğunu düşündüm..Onun hasta olabileceği inanın hiç aklıma gelmedi.. Düşünseydim kuşların da hasta olabileceğini onun tedavisini yaptırırdım....Serçeler,kırlangıçlar her zaman soğuktalar..Bir sabah uyandığımda çapkının kafesinde öldüğünü gördüm.. Çok üzüldüm..Oğlum görmeden balkondaki büyük kaucuk ağacının saksısına gömdüm… oğluma da” çapkın kaçmış kafesinden “dedim…Oğlum günlerce çapkının dönmesini bekledi..ama o hiç gelmedi..ve üzerinden tam oniki yıl geçti..


Dün oğlumla benim aynı anda düşüverdi aklımıza çapkın..

_Doğru söyle anne çapkın kaçmadı..öldü değil mi?

-Evet..öldü..oğlum..

On iki sene sonra oğlumla birbirimize sarılarak….dostumuz olan çapkını ilk kez birlikte andık.. ve çok üzüldük..

Bağışla beni çapkın..suçlu olduğumu biliyorum..ve seni çok özlüyorum…