“Sevginin ölçüsü, ölçüsüz sevmektir.” Baruch Spinoza


SEVGİ/SEVMEK


Sevgi, “İnsanı bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu” olarak tanımlansa da, bu tanım yetersizdir.

Bazı düşünürlere göre, sevginin tanımı yapılamaz, ancak tadılır. Tadan kişi de sevginin ne olduğunu yeterince anlatamaz.

Sevgi denildiğinde akla, iki karşı cins arasındaki duygusal çekim gelmekteyse de, sevgi, yöneldiği hedefe ve biçimlerine bağlı olarak; sevgiliye duyulan sevgi, Allah sevgisi, vatan sevgisi, ebeveyne duyulan sevgi, çocuğa duyulan sevgi vs. şeklinde çeşitlilik göstermektedir.

Şefkat, merhamet ve fedakarlık sevginin farklı kılıklardaki yansımalarıdır. Sevgi aslında bir duygu ve heyecan türüdür. Sevgi, insanın bir şeye ya da bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermesidir.

Annenin çocuğunu sevmesi, eşlerin birbirlerini sevmesi, ilâhî bir sır olarak, “bir tenle bir teni, bir canla bir canı kavuşturmak” olan sevginin evrenselliğine en güzel örnektir.
Sevgi fedakarlık yapmaktır, hiçbir karşılık beklemeden başkasına kendinden bir şeyler vermektir.

Sevmek sevdiği olmaktır. Sevdiğini kendisinden de çok duyumsamaktır. Sevmekte ikilikler yok olur, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Bir kalp, bir yürek olunur.

Sevmek sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir.

Sevgide son olmaz, sevgiler hiçbir zaman son bulmaz. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Yaşandıkça yaşatılır sevilen.Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır.

Sevmekte istemek olmaz. Sevgilinin olduğu yerde istekler biter. İstediğin varsa sevgili içindir. O’nun adına O’ ndan istersin. O’nu sınırsız ve sonsuz sevebilmek için istersin.

Sevme özgürlüğünü, kabul etmesini istersin. Fakat bir gün gelir bu istekler de biter. Artık kendinden istersin. Kendinden, sevgiliyi daha çok sevmek istersin. Sonsuz kılmak istersin.

Sevmek, sevdiğini istememeyi öğrenmektir, sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir. Sevmek; sevmek istemektir.

Sevmek, beklentilerin son bulmasıdır. Tüm gerçeklerin, tüm dünyanın silinmesidir kalpten.

O’ndan anlaşılmayı, anlamayı ve gelmesini beklememektir. Sadece sevmek vardır.

Sevmek, gücenmemektir. Sevgilinin hiç bir sözüne üzülmemeyi öğrenmektir. Sevgilinin ölüm hamlesine bile “hayır” dememektir.

O’nun vuruşuna, O’nun tokadına alınmamaktır, Sevgiliden gelen her hareketi, her hakareti sineye çekmektir.

İhanetlere, hainliklere, sevgiliden gelen "öl" emrine bile boyun eğmektir. Kendi ölüm fermanını imzalamaktır. Sevmek ölmektir, ölmesini bilmektir.

Sevgili için yaşamaktır. O’nun eli, kolu, gözü, kalbi olmaktır. Sevmek, vermektir. Sevmek sevdiği için almasını bilmektir.

Almamaya yemin ederek vermektir. Almalarda O’nu kurtarmak varsa, sevgiliyi almasını bilmektir.

Sevgilinin bakan gözüne bakmamaktır sevmek. Ağlayan gözlere şefkat ve tebessümle yanıt verebilmektir.

Sevmek, sevgili olmak, sevgilinin yüzündeki gamze olmaktır. O’nu yaşama döndüren bir damla su, sevgilinin limanı, O’nun ölümü isteyebileceği canı olmaktır.

Sevmek yangın olmak, yanmak, kor olmaktır. Alev olup girmektir gönüllere.

Dağ olmaktır, evren olmaktır.

Hiç olmak, tükenmektir.

Sevmekten ölürken o sevgiden tekrar var olmaktır.

Sevmek sevgilinin davetlerine “hayır” demektir. Sevgilinin aşkıyla boğulurken, sevgilinin uzanan eline hayır demektir.


Sevmek yürümektir gönüllerde.


Sevmek güvenmektir.


Sevmek onaylamak ve onaylanmaktır.