Aklıma mahkum gönlüme gardiyan bir anlamı var senli hislerimin. Uzun bir gidişin var her olmayışının sonunda . Öyle bir gidiş ki salına salına ve daha bir bana doğru yol alıyor adımların.Gün geçtikçe azalan değilde gün geçmedikçe artan hayallerin var sebeplerimde. Kaçarak kurtulmak isteyen gözlerin oluyor uzaklaştıkça yaklaştığın kalbime nefes. Kararsızlık kokulu çıkmazların süslemiş ruhunun çiçek böcek arzulayan mevsimlerini. Alışmalısın yaşamak için ölümün varlığına saygı duymanın gerekliliğine. Alışmalısın yaşamak isterken öldürdüklerinin iki zamanı bir nefesinin yakasında yaşamaya.

İlkbahardın mevsimlerime ne yazık günden güne yaprak döküyorsun yazlarıma. Acabalar kalıyor her an kalemin ucunda. Ve sonra keskin bir rüzgar oluyorsun esip geçiyorsun olduk olmadık her yokluğuna. Dünlerimi uçurtuyorsun yelkovanın dilinin ucunda. En güzel kalışımsın zamana ters düştüğüm. Cümle cümle yazıp kelime kelime aradığım anlamarın fışkırıyor yazılarımdan. Önce feryadım oluyorsun sonra tatlı bir serinliğim güneşten bir havada aniden yağan yağmur gibi. Hani olurda bir gün aynı cümleleri yazarsam silbaştan kırıldığım zamanım olur hatıraların. Boşvermişliğine veripte erteleme zorluğumu. Nicedir sırılsıklam olduğum hayallerin süzülüyor her yanımdan. Tel tel seni dökülüyorum. Yorgunluğumsun, bozuk plak gibi takılıp kaldığımsın ve ne acı onca kelimenin içinde olup alamadığım anlamların var cümlelerime.

Gün gelecek sen varlığımı hatırlıycaksın ben yokluğunu unutmaya çalışırken. Gün gelecek sen kovalayan ben kaçan olacağım çünkü ben öldürdüğün sen sayemde doğan olacaksın. Anlayacaksın her güneş doğuşunda ölüme uyanmak ne demek her gece karanlığı intihar etmek ne demek hissedeceksin. Yorulduğum gün vazgeçecek vazgeçtiğin gün son nefesim olacaksın.