Biz dört iyi dostuz
Her birimiz öncekinden doğarız
Ve sonrakine teslim oluruz
Ama siz sadece birimizi görürsünüz



Biz birbirimizi hiç görmedik
Dördümüz bir araya gelmedik
Öyle bir dostluk var ki aramızda
Beraber kapalı bir zincirdik



Birimize Güneş hakimdir
birimize yağmur, kar
Birimiz yeşile katar,
birimiz sarıya boyar



Her birimizde hepsinden var
azar ya da çoğar


.....................................................

Birkaç gün önce yazdığım bir şiirim. Anlatmak istediklerimi bazen düzyazıya dökmek istiyorum . Aslında düzyazı beni daha iyi ifade ediyor diye düşünüyorum.

.....................................................

Dört mevsim biribirine dosttur. Her biri diğerlerinin o kadar farkındadır ki, aynı farkındalıkla bağlıdırlar. Her biri görevini tamamlar ve sonrakine sunar.

İnsanlar arasında da zaman, mekan farkı olsa da çok derin bağlar vardır. Mesela mağaraya ilk bizonu çizen insanı tanımıyorum. Ama onunla aramda korkunç kuvvetli bir bağ var. Bunu biliyorum.

Aynı zamanda ama farklı mekanda olduğunuz insanlarla da aranızda bağlar vardır. Bu güne kadar keşfetmediyseniz keşfedin. Mesela kitabını okuduğunuz bir yazar, dinlediğiniz bir sanatçı ile aynı zaman dilimini paylaşıyorsunuz.(bir anlamda kendi içinde kapalı bir zincir.)Belki ömrünüz boyunca yüz yüze gelemeyeceksiniz. Ama okuduklarınız sizi o kadar etkilemiş olabilir ki, siz farkında olun yada olmayın düşünce ve davranışlarınız etkilenmiştir. O yazarın da üretimini oluştuturken gözlemlediği, yorumladığı toplumun içinde siz de varsınız.

Hayatımızda ikili üçlü dörtlü ya da çoklu halkalardan oluşan zincirler var. Bizler birer yönümüzle bu zincirlerden bir kaçının üyesiyiz. Zincir derken sakın bu özgürlüğümüzü kısıtlayıcı bir unsur olarak algılanmasın. İstediğiniz zinciri seçme şansınız var ama hiç birini tercih etmiyorum derseniz bu düşüşünüz demektir.

’’Sevgi paylaşıldıkça büyür’’ demişti bir arkadaşım. Çok boyutlu bir söz diyorum ben buna. Saçmalarımdan seçmeler bunlar. Umarım bu saçmalardan biri sizi vurur.