Çok rüzgara sebep oldun hayatımda,denizlerimi böyle bir sen dalgalandırdın...Bazen bir bakışınla tatlı bir meltem okşadı saçımı inceden,huzurla doldu içim.Ya da sımsıkı sarılmıştın ya o gece belime,poyraz oldun,hızlı hızlı çarptırdın kalbimi.
Seni göremediğim,konuşamadığım bir süre vardı hani?İşte o lodos zamanıydı,vücudum dar geldi o ara ruhuma.Sana delicesine bağlanışım,körü körüne olmayacak birşeye doğan arzum,yine de tükenmeyen inancım ve onların yarattığı sevinç,kalp çarpıntısı...Senin rüzgarlarındı onlar,senle estiler hep.Sen olmayınca ondan durdu işte zaman,bu yüzdendir dönmeyişi dünyanın,bundan 29 harf yetmiyor bana.Ortalık sessiz sakin.Sen yoksun,harekette yok.Herşey boş,anlamsız,tatsız...Rüzgar bu,sonu var elbet.Ne bekliyordum ki?Sonsuza kadar samyelilermi öpecekti yanağımı? Köpük köpük mü olacaktı masmavi denizlerim? Ah! Keşke elimde olsa da estirsem rüzgarları,durmasalar hiç.Ama ne çare!Denizlerim süt-liman artık,yoksun...
Camımı açtım şimdi,hafiften bir esinti var dışarda.Bir umut dedim,inandım fısıldadım o esintinin kulağına:’"Uçurmuyorsunuz saçlarımı onun gibi,yaşartmıyorsunuz gözlerimi,kesmiyorsunuz hiçbiriniz nefesimi o denli...Söyleyin geri gelsin o benim rüzgarlarımın sahibi" Kulak ver o esintiye ne olursun,dileğimi yolladım onla sana.Biliyorum benim olamayacaksın,beraber olamayacağız ama olsun,sen gel kopart yine fırtınalar,önemli değil.Yeter ki sen ol savruluşlarımın TEK sebebi...