Öncelikle klasik öğrenci tanımını ve niteliklerini bir kenara bırakarak, yazının başlığını düşünmeye başlayalım. Nedir klasik öğrenci tanımı, ilköğretimden başlayarak, üniversitenin okunmasıyla yapılan tanımdır. Konumuz okul öğrencisi olmadığı gibi, klasik bir öğrenci profilinin tekrarını yapmayacağız.

Öğrenciliğin yaşı yoktur. Öğrencilik anne karnından başlayarak, ölümle biten bir süreçtir. Öyleyse hepimiz öğrenci ve öğretenizdir. Yani sürekli öğrenir ve öğrendiklerimizi başkalarına aktarırınız. Bu aktarıma paylaşımda denilse de, öğretmek kavramını tamamen karşılamaz.

İnsanların çoğu öğrenci ve öğreten olduğunun bilincinde değildir. Hele öğrenci olduğunu hiç kabullenmez. Her şeyi bildiğini, aştığını, bir şeye ihtiyacı olmadığı düşüncesiyle yaşar.

Öğrencilik kimliği oluşmayan fertlerde arayış yoktur. Hayata dair beklentileri ve umutları azalmıştır. Hayata karşı yenilmiş ve yaşayamamış duygularının özentisiyle yanarlar. Çünkü hayat herkese mutlu olma ve istediğini elde etme şansı vermez. Hayat insanları sürekli zorluklarla deneyerek, ferdi deneme yanılma yoluyla dener ki isteklerini gerçekte istiyor mu? Yoksa heves mi? Hazıra mı konmak mı? İstiyor diye görmek ister. Hayat fertlerden emek, özveri, gayret ve insanın kendisinden fedakarlık göstermesini ister. Hayat bunları görmeyince isteyen herkese istediğini vermez. Hayat tabiri caizse cimridir. Herkese para dağıtmaz. Hak edene verir.

Muhakki hak edende azınlıktır. Çünkü azınlıklar öğrencilik kimliğini gereği gibi yerine getirir. Peki gerçek öğrenci kimdir? Bir öğrenci kimliği nasıl oluşmalıdır? Sorularını cevabını beraber arayalım ve sorgulayalım.
Öğrenci ileriyi gören bilendir. Öğrenci hedefine giden yolda kendisini bekleyen sorunları görür. Ona göre tedbir alır. İleri görüşlülüğüyle hedefine giderken, yapacaklarını zamana yayar. Acele etmez. Olasılıkları hesaplar. Ona göre kendini motive eder. Kendini diri tutmanın yolu geleceğe dair hesapların kısa vadeli tutmamasıdır.

İleriyi gören öğrenci, hedefi uğruna bir bedel ödemesi gerektiğini bilir. Bu bedelin kendisine zarar olarak döneceğini bilse de fedakarlığını gösterir. Öğrenci ilerisi için geçici olan istek ve arzulardan vazgeçmesi gerektiğini bildiği gibi gereken özveriden kaçmaz.

İleriyi düşünen öğrenci, beklemeyi de öğrenmiştir. Tabii ki ilerisini gören öğrenci bunları dağınık, başıboş bir şekilde yapmaz. Aksine belli bir plan ve sistem içerisinde yapar. Eylemleri ve düşünce yapısı belli bir düzene koyar. Düşüncelerini dağınıklıktan kurtarmıştır. Her şey belli bir plan içerisinde yürütür. Öylesine eylemlere girmez. Deneme yanılma yoluyla önündeki engelleri aşmaya çalışır. Nerde, ne zaman nasıl davranacağını iyi bilir. Eylemlerin sorunlarla karşılaşacağını bilerek, planlarını esnek yapar. Katı kalıpları yoktur. Öğrenmeye dayalı anlayışı onu sürekli olgunlaştırır.

Demek ki ileriyi görmek ve planlı olmak yetmiyor. Olgun bir kişilik inşa etmelidir ki yukarda belirtilen özelliklerin üstesinden gelebilsin. Eğer karakter zayıfsa, iç ve dış etkenlerden etkilenmesi kolaydır. Öyleyse olgunluk hedefine giden yolda düşmanını tanımaktır. Bu düşmanların kim olduğunu, kendisine nerden saldıracaklarını bilir. Her zaman hazırlıklıdır. Sürekli kendini ve düşmanlarını tanır-tanımaya çalışır. Ki hedefe giden yolda geri dönüşler ya da durmalar olmasın. Olgunluk, sorunlar karşısında sorunları göğüslemektir. Böylece zorlukların doğallığı anlaşılabilsin.

Öğrenciliğin en belirgin özelliği de nitelik ve kalite peşinde koşmasıdır. Yüzeysel ve basit olan şeyler uzak durur. Kendisine ait olanı bilir. Kendine yabancılaşmamak gerektiğini bilir. Bilir ki basit olan şeyler insanı arayışından soğutur. Arayış aralıklarla sürekli diri tutulması gerektiğinden yüzeysel olanlardan kaçar. Kendinden uzak tutar. Kendine yakın olanla diyaloga girer. Kendine ait olanı oluşturur böylece.
Başarılı öğrenci kendine ait olanı korumakla yetinmez. Aksine eskimesin, tekrar düşmesin diye sürekli yeniler, elindekiyle yetinmez. Dolaysıyla başarılı öğrenci yeterlilik duygusu nedir bilmez. Aksine bilgiye sürekli açlık duyar. Bu açlık doymak bilmez. Bilmediğinden arayış sürekli devam eder.

Başarılı öğrenci arayışın, hayatına ait olanı bulmak olduğunu bilir. Kendine ait olanı aradıkça, aldatıcı kopyalarla karşılaşacağını ve aldatılmak istendiğini farkındadır. Aitlik, gizemdir. Soyuttur. Belli bir rengi, kokusu, şekli yoktur. İşte öğrenci kendisine ait olanı somutlaştırmak ve şekil vermek ister.
Şekilleri oluşturdukça ne kadar daha çok eksiği olduğunu bilir. Aradığını sandığı anda aslında aradığına ne kadar uzak olduğunu görür. Ama umutsuzluğa kapılmaz, üzülmez. Aksine sevinir yeni şeyler öğrendiğine. Bu sürekli böyle devam eder.

Son olarak başarılı öğrenci bilir ki yolun sonu her zaman başlangıçtır. Güne gözlerini bu anlayış ve bilinçle açar. Günün saatlerini bu iradeyle geçirir.

Osman Tatlı
www.osmantatli.com.tr
[email protected]