(S)AKLANAN ŞİİRLER 1
PARÇALANMA
Aileleri parçalamakta depremler Ve depremler ki;masum yüreklere Kara bir pusu gibi çökmekte. Deprem görmüş çocukların, Gözlerinden süzülen damlaları görebilen, Herkes gibi ben de,korkarım depremlerden. Ve hala önlem almayan politikacılara bakarken, Bir parça kopar yüreğimden, Bu parçada lanet okurken politikacılara, Göz yaşı dökerim bütün çocuklara Depremler ki;dışlanmış çocuklarıdır doğanın Hiç acımadan insanları ayırdığı için, Daha çok dışlanır her seferinde. Çocuklar bir vakit simgesiydi,masumluğun Şimdiler de simgesi en büyük acıların. Ve ben acı çekmiş her çocuk gibi İçime yerleşen ağlama hissini, Dkemedikçe kağıdın aklığına, Braz kendime,biraz insanlığa, Çkça da depremzede çocuklara ağlarım. Bieme rağmen bir işe yaramayacağını Her seferinde yine ağlarım. ömer |
bozukluklardır klavyedeki
zamanı geldi değiştirmenin
artık klavyeler çok eskidi