Sen Ben
Sen Ben
Unutma! Düşseydim sen de düşerdin, Çünkü, sacayağı gibiydik sen, ben. Derdimi, sevgimi hep de deşerdin, Tencere kapağı gibiydik sen, ben. Aşka çok geçmişde başkadık biz ki, Kalu Bela’daydı ilk yazgımız ki. O zaman bölündü kulların rızkı. O an ruh ipliği gibiydik sen, ben. Sevgi tohomuyla çimlendi aşklar, Yediveren gibi çoğaldı kökler. Hikaye böyleydi ey sevgili yâr! Tek buğday başağı gibiydik sen, ben. Sonra...yaşlarımız de ki onaltı. Tadımız başkaydı, özlemi kaldı, Sanma unutuldu, sanma yok oldu, Dilberin dudağı gibiydik sen, ben Gözümüzden düşen çiğleri düşün; Ağlayan halimiz çocuk gibi şen! Erken şafağında bir yaz gününün, Soğuğu sıcağı gibiydik sen, ben. Boş ver! Kaçan kaçtı, gelecege bak! Geçmişte ağladın, şimdi gülerek, Omuzuma yaslan, sevinsin yürek, Tam bir yanardağı gibiydik sen, ben. Mehmet Semercio |