Ay güzel
Bir ay parlar göklerinden, ay güzel
Ay! Işığın, gecelere, yay güzel. Bir yar arar yeryüzünden, vay güzel Ay! Kaşların atıyorken yay, güzel. Güneş batar, günün doğar, hey güzel Yeryüzüne gökten yağar, pay güzel. Hasret kaldın yar yüzüne, doy güzel Bir kor olup, düşüyorken pay, güzel. Şavkın vurur, yüzler okşar, oy güzel Har bağrında, bir yar düşler, toy güzel. Gökte doğup, yerde bulur, vay güzel Baş göz edip, tutuyorken toy, güzel. Bir ay batar, her ay naçar, ey güzel Ay olmayı faniliğe, say güzel. Geçenleri bir kenara, koy güzel Var ömrünü, batıyorken say, güzel. |
Ay! Işığın, gecelere, yay güzel.
Bir yar arar yeryüzünden, vay güzel
Ay! Kaşların atıyorken yay, güzel.
Güneş batar, günün doğar, hey güzel
Yeryüzüne gökten yağar, pay güzel.
Hasret kaldın yar yüzüne, doy güzel
Bir kor olup, düşüyorken pay, güzel
Bu dizelerde doğa ve sevgili üzerine yoğun bir duygu ve imgelerle dolu bir anlatım var. Ayın ve güneşin doğasına yapılan atıflar, aşkın gücünü ve yönünü vurgulamak için kullanılmış. Şairin duygularıyla uyumlu olarak, doğanın ve aşkın güzellikleri birbirine karışıyor ve bir bütün oluşturuyor. Bu dizeler, doğanın ve insan duygularının bir arada nasıl var olduğunu ve birbirlerini nasıl etkilediğini anlatıyor.