Ömürlük Nöbet
Dudaklarıma tüm zamanlara sığdıramadığım
Gözlerime mıhlamaya başladığımdan beri, Adını dilimden öte dillendiremedim. Sensizliğimde aklımı kaybederken, Dilsizliğimde unutmayı, Fethetmeyi beceremedim. Sorabilseydim çok mu uzaktım, Yüreğine giden yolda duygularına. Yoksa sen mi daha çok uzaktın, Aşk kokan yanlarınla içimdeki senli yanlarıma? Yıllarca sana saklanan sevmemişliklerimin, Hiç mi değeri olmadı sende. Oysa bir Du’aydı sevdam sana. Anladım ki ben acemi bir aşıktım, Senin aşk dediğin oyunda. Oysa sanaydı atılan Her Adım, Her Titreyiş, Her Soluk... Bilmedin... Hala nefes alabiliyorsam, Senden habersiz atan yüreğindeki, İnançlı aşkım içindir. Yüzüme sorgusuzca yerleşen hüznü. Bir yudum gülücükte boğacağın, Güne olan inancım için, Sensizliğe nöbette bir ömür. Bu şiir hiç bitmeyecek. Akışı saniyelere dek olsa, Asırların zamanı yetmeyecek. Yeminliyim sana... Kavuşulamayacak aşk’a... Yani SANA... Biliyor musun; Üşümeyi sevdim senden sonra. Alıştım artık senin ve bu evrenin soğukluğuna.... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |
Sonsuz selam, sevgi ve saygılarımla.
Esenlikler diliyorum.