Üzülme Annem Demiştin
Annem Demiştin
’’Keder de kaderin içindedir/Razı olmak bize düşer’’ Panjurları açamadım günlerdir görmeyi hiç istemedim bahçede ki mimozaların çiçeklendiğini Ne çok severdin doğanın uyanışını Öncü leyleklerin sökün ettiğini boğazdan sürü sürü geçtiler diyerek kim anlatabilir ki senden daha güzel Bahara selam duran mor menekşeler de açmadı henüz kokuları da olmazmış zaten memleketimin menekşeleri gibisi var mı kerpiç duvar diplerinde bahar müjdesiydiler Ağaçları kucaklayınca gülerdin ya hani Hamakta salındığınız ağacın yalnızca gövdesi kalmış ne ara budadılar bilmem nasipse ben yine sarar sarmalarım sen diye Dut ağacı da aynı şekilde bir kaç yıl önce kesildiğinde nasıl üzüldüğünü anımsadım yaşlı kiraza bakarken Anılarımızda yer alacağını bilemezdik Dördüncü kat penceresinden yediveren dut yemek az şey mi üzülme annem demiştin tly |
Afet İnce Kırat tarafından 24.2.2024 05:03:03 zamanında düzenlenmiştir.