- cafuné -lagom seni her özleyişim sen’ce diliyle kimiyim bu kalbin köşe süsüdür sana her özdeyişim göğünün suretinde ben yine yersizim yerinin kudretinde ben niye değersizim bana gülüşünden uzat bana biraz düşünden anlat bu sahici yabancıyı kim iliştirdi gözlerine sana uzandım ruhundan toy kanadından canından yol bulup sana kıyıldı gözyaşım sen oldu sel oldu el oldum hüznüme dünden kalma meyus bir anlamken... vagon tıklım tıklım nefretle doluydu vagon salkım salkım cesetle doluydu aşkı çiğneyenler vardı aşka iğrenenler kadar bir iç isyan çıktı topyekün yüreğimden bir anlam daha kırıldı inceldiği yerinden bana göz yaşından kış bana biraz yanışından kıs kim öksüz bıraktı seni kendi sevdiğinden sana uzandım saçlarından akşamın seher yelinde tel tel döküldü can yapraklarım ellerim esmerliğinde mekik dokurken... |