İsmin Söylenince
İsmin Söylenince
Özleyen gözümde biriken yaşlar, İsmin söylenince akmaya başlar. "Zeynep zeynep" diye sayıklayan dil, Bi gül bahçesinde şakıyan bülbül. İsmin söylenince çıkan ritimden, Uyuyan şu kâlbim, çıkar ininden. Artik afyon gibi girmiş kanıma, Unutmak mümkün mü, çıkmaz bedenden! İsmin söylenince, yağan yağmurlar, Daha bir çoşkulu, istekli yağar. Kuşlar büyülenir bu güzel sesle, Güneş bile sabah sabırsız doğar. Vakarlı duran dağa ne demeli! Güzel sesle çınlamak tüm emeli. İsmin söylenince dayanır mı ki! Kökünden sarsılır sağlam temeli. İsminle şarkılar daha bir başka, Güfteler onunla gelir ki aşka. Bense sabah akşam bıkmaz dinlerim "Zeynebim zeynebim, allı zeynebim." 27.01.2017 Mehmet Semercio |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar